Thailand, part 1

Hallo allemaal,

Het duurde even, maar we hebben tijd en wifi gevonden om een nieuw verslag online te zetten. Inmiddels zitten we alweer een tijdje in Myanmar, en moeten we alweer bijna terug naar Thailand. Hoog tijd dus voor ons Thailand "deel 1" verslag:p (bij het uploaded zitten we inmiddels weer in Thailand)

First things first, Bangkok. Wat een stad! Groot, druk, Westers, lekker eten, de sky train en heel veel portretten van King Rama (en vaak zijn vrouw).
We kwamen 1 Januari, iets voor middernacht aan op BKK (Suvarnabhumi, het vliegveld van Bangkok waar we aankwamen.. ), een beduidend groter vliegveld dan dat van Kathmandu. Na vlot door de security te zijn gegaan, vonden we al snel de persoon die ons zou begeleiden naar onze airport pick-up. Toen we achter deze vrouw aan liepen, de aankomsthal uit, viel ons meteen op de de auto's hier glimmen. Dat de wegen verlicht zijn, en dat de taxi van binnen er "nieuw" uitziet. Buiten was het al lang donker, maar toch nog warm. Dat waren we niet meer gewend na een maand Nepal, waar je tijde s het avondeten in een restaurant je thermo ondergoed en winterjas aan hebt. Ik vond het een raar gevoel om in een luxe busje te zitten met airco. Na een rit van een kwartiertje kwamen we aan bij ons eerste thaise hotel. Een schoon hotel, ook met airco. Op dat moment besefte we pas, dat je je standaarden na een maand zo hebt aangepast, dat het je verbaasd dat er daadwerkelijk warm water uit een warme douche komt, en je in een kamer genoeg ruimte hebt voor je tassen en jezelf.
De volgende morgen sliepen we uit, en begonnen we de wandeling richting het centrum van Bangkok. Binnen een paar minuten bleek Bangkok wat groter dan in eerste instantie gedacht. Al snel besloten we een taxi te pakken richting "the Grand Palace", een, zoals het woord al doet vermoeden, groot paleis. Deze rit kostte ons ongeveer een uur en 300 Baht, ongeveer €7,50. Later zouden er ontdekken dat 2km van ons hotel af, welliswaar de andere kant op, een station van de Sky Train zat, die een directe verbinding had met het stadscentrum. De Skytrain Train is ideaal. Een soort tram/metro/trein verbinding dwars door Bangkok. Je kan niet overal komen, maar wel overal relatief dichtbij (lees: maximaal een uurtje lopen). Plus, het is niet duur, wat ons ook niet slecht uitkwam.
Eenmaal bij de Grand Palace aangekomen, bleek het druk, heel erg druk. In de volle zon (35'C), rijen van meer dan een uur om een kaartje te kopen, om vervolgens tussen de mensen door te schuifelen, op zoek naar de vele bezienswaardigheden binnen de muren van het paleis. Dat leek ons geen al te best plan. Als alternatief besloten we een stukje te wandelen en zo belandde we al snel op het beruchte Khao San Road. De toeristische "backpackers ghetto" van Bangkok. De straat waar je uren kan spenderen met mensen kijken, schorpioenen eten, drank en de atmosfeer absorberen en "ping pong shows" kijken. Dat laatste schijnt niet zo sportief te zijn als t klinkt, maar daar kan ik niet uit eigen ervaring over meepraten.

Als goedmaker, omdat we de eerste dag geen grand palace gezien hadden, besloten we later naar "Wat Pho" te gaan, een gigantisch beeld van een liggende Buddha, in het centrum van de stad, omgeven met verschillende tempeltje, pagoda's en stukjes tuin. Een goedkopere en naar wat veel mensen zeggen, minstens net zo mooie optie.

Bangkok is een mooie aparte stad met grote Shopping Malls, waar je alles, echt alles kan kopen. Er zijn telefoons, keukengerei, huizen, verschillende dure automerken (Aston Martin, Mercedes, Bugatti, Ducati, etc), kleding en heel veel eten van verschillende culturen te krijgen. We zijn op een avond naar de Bioscoop geweest in een van de vele Malls, waar we de Engelstalige versie van de Hobbit 2 hebben gezien. Natuurlijk moesten we wel eerst allemaal gaan staan voor het volkslied ter ere van de Koning, anders geen film...

Maar ook op straat is er genoeg te krijgen, overal zijn grote en kleine marktjes te vinden, of zelfs losse standjes. Er word vanalles verkocht op iedere straathoek. Kleding, elektronica en eten. Veel eten. Overal zijn spiesjes met vlees en groenten te krijgen, vers fruit en fruitsap, of natuurlijk gewoon hele cocosnoten. Soms hebben de kraampjes een intertoys achtig meubilair, waar de locals, en soms toeristen (ja, wij weer..), aan zitten te genieten van de culinaire kunsten van deze straat koks.

Behalve een mooie stad is het ook een drukke en vieze stad, waar we om die redenen dan ook niet te lang wilde blijven. Zo boekten we een ticket met de nachttrein naar Chumphon, om vanaf daar de ferry naar Koh Tao te pakken. Een zonnig (duik) eiland, waar we uiteindelijk helaas niet meer gedoken hebben. De eerste dag zijn we vanaf het eiland naar een klein bijgelegen eilandje gegaan, Nuan Nyang???. Het eiland waar alle bounty reclames opgenomen lijken te zijn. Witte stranden, blauw helder water en goed zicht onderwater. We besloten voor een dagje snorkels te huren en zagen honderden vissen in allerlei kleuren en formaten.
Als slaapplek hadden we een soort mini bungalow op de berg, met uitzicht over de zee. De bungalow was geheel van bamboe. Buiten hing een hangmat van bamboe, binnen stond een tafeltje en een bed met een klamboe. De badkamer was buiten. Er stond een muurtje omheen, maar dat was het dan ook.

Na Koh Tao, hebben we de boot en bus terug richting het Noord-Westen gepakt. Zo belandde we in Hua Hin. Ook een badplaatsje, dit keer een kleine 200km naast Bangkok. Hua Hin is een soort resort dorp. Overal zijn beach resorts, hotels en fancy guesthouses. Na wat zoeken vonden we toch een hotel wat in ons budget pastte en ook nog eens tegen het centrum aan lag.
De eerste avond in Hua Hin hebben we heerlijk gegeten op een marktje bij de mall. De complete markt bestond uit verschillende eetstalletjes. Van verse mosselen en clams (later bleken deze minder vers dan ze op het eerste gezicht leken te zijn...), tot spare ribs en Vietnamese pannenkoekjes. Dit alles werd bijgestaan door een live bandje die Engelstalige liedjes probeerde te zingen, maar door het gebrek aan taalkennis ontstonden er aparte songteksten.
Natuurlijk waren we niet alleen in Hua Hin voor het eten, al was dit wel een van de (hoofd) redenen. Het staat erom bekend, naar wat velen zeggen, de beste seafood te serveren in Thailand. Maar, naast seafood, staat het kustplaatsje ook bekend om de stranden, natuur en indrukwekkende Buddha beelden. Die laatste kom je door heel Thailand (en Nepal, en nu blijkt ook Myanmar) tegen.
Op ongeveer 62km afstand van Hua Hin, "vonden" we dan ook een van de grootste Buddha beelden van de omgeving, of zelfs van Thailand. Dit keer geen gouden, maar bruin/zwarte Buddha. Ook zag dit exemplaar er "menselijker" uit dan het merendeel van de eerder geziene Buddha's. Dit alles maakte dit een van de meest indrukwekkende Buddha's tot nu toe.
Op de terugweg (met de tuktuk taxi) stopten we nog even bij de floating market, helaas liepen we de markt de verkeerde kant op rond, waardoor we, gezien de tijd, eigenlijk alleen maar de souvenirshops goed hebben kunnen bekijken. De markt zelf niet echt drijvend, maar wel erg mooi. Het geheel was gebouwd rond een soort vijver met grote vissen, die je, tegen betaling natuurlijk, mocht voeren. Dit hebben we zelf niet gedaan, maar leverde wel leuke taferelen op als kleine kinderen schrokken van de hoeveelheid grote vissen die ineens op het voer afkwamen.

De volgende dagen in Hua Hin hebben we gesleten in een goedkoper hotel /guesthouse. Dit keer in het echte centrum, bij het schilderachtige, antieke treinstation, wat nog een van de "attracties" is waarom het dorpje bekend staat.

Die dagen hebben we fietsen gehuurd en de omgeving per fiets verkend, het stiekem toch wel bruisende nachtleven ontdekt en vervolgens de minivan naar Pranburi gepakt om een bezoekje te brengen aan Sam Roi Yot, een klein natuurpark, waar onder andere een grot was waar, door het dak heen, licht binnenviel op een oud tempeltje wat ooit gebouwd was ter ere van een van de koningen (geloof ik), of in opdracht van een van die koningen. Hoewel er van de rest van het park weinig hebben kunnen zien, was dit tempeltje de moeite meer dan waard. Ik zal de foto's, zodra we een werkende internetverbinding hebben online zetten.
's Avonds aten we bij uitzondering voor de 2e avond op rij bij hetzelfde hotpot / grill restaurant. Normaal proberen we zoveel mogelijk verschillende plekken uit, maar deze keer maakten we graag een uitzondering. Je zat aan een tafel met een gat erin waar hete kolen in gingen. Vervolgens kwam er een soort metalen bak overheen, waarop je vlees kon bakken terwijl er een hotje omheen zat met bouillon, wat door het vlees te bakken en verschillende soorten groenten erin te koken een heerlijke soep werd. Dit in combinatie met een lokaal biertje (met veel ijsklontjes) zorgde voor een heerlijke maaltijd.

Na onze dagen in Hua Hin en Pranburi, was het tijd om terug naar Bangkok te gaan. Dit om optijd de visumaanvraag in te dienen bij het Myanmar consulaat.
We hadden hier na ons visumavontuur in Suid-Afrika, een paar jaar terug, de hele ochtend en een deel van de middag voor uitgetrokken.
's Ochtends stonden we al vroeg op, en voordat het consulaat opende sloten we aan in de wachtrij, die inmiddels al de nodige tientallen meters lang was. Gelukkig werden de benodigde formulieren op straat verstrekt, en kon je in een busje een kopie laten maken van je paspoort. Voor een paar cent kochten we er een pen bij, en konden we alles invullen, terwijl we wachtte tot we aan de beurt waren. Om een niet zo lang verhaal kort te houden, een kleine 45 minuten later stonden we weer buiten, met het gele briefje waarop stond dat we ons visum over 2 dagen op konden halen.
De te overbruggen dag vulden we met een dagtrip naar Ayutthaya, een dorpje bekend om, wederom, Buddha's en tempels. Al vroeg stonden we te wachten voor de minibus, die ons naar plaats van bestemming zou gaan brengen.
Gelukkig werden we bij aankomst overspoeld door tuktuk drivers, die ons graag de stad wilde laten zien. En na wat onderhandelen kregen we voor ongeveer een derde van de prijs (600 Bhat) de beschikking over een tuktuk, met driver. Ondanks dat je na honderden Buddha's en bijbehorende tempeltjes, alles wel gezien denkt te hebben, blijven sommige plekken je verbazen. Zo ook in Ayutthaya. De eeuwenoude ruïnes, met hele en halve Buddha's. En voor ons als topstukken: Een Buddha hoofd, zo oud dat de rest van de Buddha verdwenen is, en het hoofd verweven zit in de wortels van een boom. En een oude ruïne van een paleis met een hoop tempeltjes binnen de muren. Daarnaast is en blijft het een leuke ervaring om achterin een tuktuk rondgeraced te worden.

Het afhalen van het visum ging nog sneller, dit keer stonden we binnen een kwartier weer buiten, met ons paspoort met daarin het visum voor Myanmar. Nu stond er alleen nog maar geld wisselen opende to do list, en dan zouden we klaar zijn voor Myanmar.

Ook dit werd een leerzaam iets... Geld wisselen, de ochtend van de dag waarop je vliegt... Als je eenmaal een bank hebt gevonden waar je geld kan pinnen met je ING pas, en je een groot bedrag moet pinnen, kom je er al snel achter dat je met een pinpas geen grote bedragen kan pinnen. Dat wil zeggen, op zoek naar wifi om via internet bankieren het geld over de 3 beschikbare rekeningen te verdelen, om vervolgens 3x los van elkaar te kunnen pinnen (bij de 3e bank, eindelijk! ) , om vervolgens het geld te laten wisselen (bij weer een andere bank) voor Amerikaanse dollars (die je eenmaal in Myanmar weer wisselt voor Burmese Kyat...). Dan leer je dat je dit soort dingen best de laatste dag kan doen, zelfs een paar uur voordat je bus vertrekt, maar ze beter optijd kan regelen. Scheelt stress... Als goedmaken hebben we meer dollars terug gekregen dan volgens de koers zou moeten. Dus weer een kleine meevaller :)

Een bus en een vlucht verder kwamen we aan op Yangon International Airport, waar ons een aparte, leuke en vooral prachtige drie weken Myanmar te wachten stonden... Daarover volgende keer meer:)