Laos

Laos, het land waarvan we geen verwachtingen hadden. Een hoop vage plannen, waar uiteindelijk bijna niks van terecht gekomen is.
Dit verhaal gaat verder op waar ik de vorige keer gestopt was met vertellen. Chiang Khong.

Vanaf Chiang Khong werden we om 8u opgehaald per tuktuk om ons richting de grens te begeven. De grens begint eigenlijk aan de ene kant van de Mekong, waar je Thailand uitgaat. Je gaat vervolgens per shuttlebus over de Friendship Bridge, richting de "andere kant" van de grens: Laos, waar je de bus uit stapt, om aan te sluiten in de rij om je visum on arrival aan te vragen. Vervolgens krijg je van iemand de in te vullen formulieren voor je aanvraag, die vul je in en geef je samen met een pasfoto en je paspoort af bij een loket. Je wacht 20 minuten en word je bij een ander loket geroepen. Je betaald $35,-, krijgt je paspoort terug en loopt door de douane. Klaar. Deze grensoversteek was de makkelijkste tot nu toe.

Eenmaal uit de aankomsthal/onder het afdak uit, staan de tuk tuk's natuurlijk al klaar om je op te pikken en je naar, ofwel het busstation, ofwel de slowboat te brengen. Binnen enkele minuten zaten we in de tuktuk, opweg naar het "havendorpje". Het eerste wat me opviel was het contrast met Thailand, althans het deel wat wij gezien hebben. Laos is voor mijn gevoel veel meer het "Azie" wat bij reizen hoort. De manier waarop de dorpjes opgebouwd zijn, de zandwegen die door de stadjes lopen, de magere straathonden en het verkeer (de doorleefde bussen en de verouderde motortjes).
Na bij de busstop gestopt te zijn, kwamen we aan in het dorpje waar we de tickets voor de eerste dag op de slowboat kochten.
Deze boot is de perfecte manier om een stuk van de Mekong rivier van dichtbij te bekijken. Je vaart tussen verschillende landschappen door, ziet hoe mensen aan het water dorpjes gebouwd hebben en van de rivier leven. Daarbij is de frisse bries ook niet verkeerd.
De eerste dag eindigde de reis in Pakbeng. Een klein dorpje wat eigenlijk alleen dient als overnachting voor de slowboat reizigers. Er zijn naast wat verwesterde restaurants, wat guesthouses en zo hier en daar een atm of een verdwaalde bakery, niet veel dingen te doen. We kozen voor de goedkoopste overnachting, die met een double bed, een fan (ventilator, geen enthousiaste Aziaat die je aanmoedigt in slaap te vallen) en een douche, onze verwachtingen overtrof.
Dag twee op de slowboat was vooral veel van hetzelfde. Het landschap was afwisselender, maar na een hele dag stilzitten op een boot, is de tweede dag, voor je gevoel, toch wel veel van hetzelfde.
De rit op de tweede dag was sneller voorbij dan we dachten en voordat we het door hadden, waren we al in Luang Prabang. Dat wil natuurlijk zeggen, net buiten loopafstand van Luang Prabang, zodat je nog net even een half uurtje de tuktuk moet pakken.
Na dat halve uurtje kom je aan in het centrum van de stad. Praktisch naast de Night Market en de heuvel met Wat Poussi. Na een Guesthouse gevonden te hebben zijn we op zoek gegaan naar eten op de Night Market. En dat vonden we. Op de markt heb je een steegje, waar je voor ongeveer anderhalve euro een bord vol mag scheppen met groenten, rijst, springrolls, salades en meer. Niet duur, en verbazingwekkend lekker. Dit was dan ook de plek waar we de volgende dagen terug kwamen om te eten.
Een paar dagen later hebben we de Kuang Si Watervallen bezocht. Dit kon via een door het Guesthouse georganiseerde tour, maar omdat we langere tijd bij de watervallen door wilden brengen, kozen we ervoor om met een groepje zelf een tuktuk te zoeken.
De watervallen waren prachtig, bij verre de mooiste die we tot nu toe gezien hebben. We zijn helemaal langs de waterval omhoog geklommen, waarna je bovenaan de waterval een soort infinity pool had, wat resulteerde in een frisse duik en een fantastisch uitzicht over de waterval (van bovenaf). Ik hoop de foto's zsm online te kunnen zetten.

Na Luang Prabang, zouden we een stukje naar het zuiden gaan. Ik had nog geen idee waarheen of waarom. Omdat t mijn verjaardag was, had Jasmijn iets geregeld en was ze me al een paar dagen rare hints aan het geven. Voor zover bij mij bekend had het iets te maken met eenden, buiten zijn en moest ik stevige wandelschoenen en lange kleding aan... Verder vertelde ze op den duur dat we om 13u in Kasi moesten zijn. Na de nodige problemen met het vinden van een mini van richting Kasi, hadden we er een gevonden die om 8u zou vertrekken (7.30u pick up bij ons guesthouse). Deze zou ruim optijd in Kasi aankomen. De dag begon als volgt:

7:10 wekker
7:12 nog een wekker
7:18 opstaan en spullen pakken
7:25 wc
7:29 we zitten klaar voor de pick up
7:40 nog geen pick up
7:51 navragen of de pick up altijd laat is... "meestal niet, maar we bellen zo wel even"
7:57 pick up
8:00 er moeten meer mensen in de al volle tuk tuk (de minivan zou nu vertrekken)
8:04 weer een Guesthouse, maar nu alleen wachten, geen mensen...
8:08 nieuw Guesthouse, nieuwe mensen (ja er kunnen er makkelijk 12 in een 9persoons tuktuk. In Azië is vol nooit echt vol.)
8:09 terug naar t eerste Guesthouse nu wel iemand ophalen.
8:15 stilstaan om te wachten op... ?
8:22 we gaan richting bus station
8:25 busstation
8:27 baggage in de minivan als blijkt dat we eerder uit moeten stappen, dus onze tassen bovenop moesten...
8:38 problemen met een van de tickets van een van de medereizigers?
8:44 we gaan!
8:44 1/2 toch niet... Eerst waterflesjes uitdelen
8:48 nu gaan we echt!
8:49 ...naar het tankstation tegenover het busstation...
8:56 we rijden weg bij het tankstation (het is maar goed dat we niet de bus van 9u gepakt hebben)
8:57... Celine Dion in de Cd speler... Schijnt t goed te doen in Azië... (zie verslag Myanmar)
9:00 ... maar niet bij de medepassagiers, of de muziek uit mag...
9:01 we rijden her dorp uit en kijken uit naar de rest van de rit.

De rit verliep verder niet echt soepel. De chauffeur was vastbesloten de verloren tijd te compenseren door haarspeldbochten zo snel mogelijk te nemen, wat al snel resulteerde in de eerste zieke. Binnen niet alle lange tijd waren de eerste kots- en plaspauze een feit. Verder werd er gevraagd of de chauffeur langzamer wilde rijden (fair enough), maar het kwam ons niet al te best uit. Om 12u realiseerde we ons dat er geen tijd meer zou zijn om te lunchen, en om 12.30u begonnen we door te krijgen dat 13u wel erg optimistisch was. Toen we de chauffeur vroegen om ons 3km voor de busstop af te zetten (we waren de enige die eruit moesten, en het lag op de route), moesten we extra betalen. Dat zagen wij weer niet echt zitten. Uiteindelijk resulteerde dat in een onduidelijk gemompel en eenmaal in Kasi (13.20u), moesten we dus nog op zoek naar de juiste plek.
Uiteindelijk kwam er iemand ons tegemoet rijden, een Engelsman op een motor, genaamd "Uncle Tom", althans, zo noemt hij zichzelf omdat hij iets weg heeft van Tom Jones.
Hij heeft ons een voor een naar zijn bedrijfje gereden, waar we na onze spullen gedropt te hebben, toch nog snel geluncht hebben. Tot op dat moment had ik geen idee wat we gingen doen...

Toen we de baguettes met eiersalade op hadden, liepen we naar de achtertuin, waar ineens dingen duidelijk werden. De stickers op zijn eigen motor, het logo met motoren op zijn shirt en de gele crossmotor naast het schuurtje.
Jasmijn heeft ervoor gezorgd dat ik motor zou leren rijden op mijn verjaardag:D.
Na wat uitleg en wat tijd in de achtertuin doorgebracht te hebben (achtjes rijden, schakelen, (nood) stop, etc) was het tijd de weg op te gaan. Ik op de ene motor en Jasmijn achterop bij Tom. Naast lessen geven, organiseert Uncle Tom ook trail tours. Zo kwamen we op plekken waar we zonder motor nooit naartoe hadden gekunt. Grotten, met Buddha's, bergen met prachtige uitzichten en zelfs een lokale kapster. Toen het begon te schemeren zat dag 1 erop. Het motor gedeelte tenminste.
Eenmaal terug hebben we gedouched (40'C, ook op de motor erg warm met een jas, helm, wandelschoenen en een lange broek aan.), en was er avond eten. Het eend gedeelte. Het restaurant was in de omgeving bekend om de BBQ Eend, en terecht. We hebben heel wat eend gegeten de afgelopen maanden, maar dit was toch echt de lekkerste.
Na de heerlijke eend en de nodige pilsjes, was het tijd om, onder lichte dwang, mee te doen aan de karaoke... Geen groot succes, maar volgens de locals is meedoen belangrijker dan... Ehm. Nouja, meedoen is belangrijk:p.
Na het karaoke werd er "happy birthday" gezongen en bleek Jasmijn ook nog een taart geregeld te hebben. Traditie getrouw hebben we de taart met de locals gedeeld, die vervolgens iedereen met slagroom besmeerden. Ook traditie, in Laos tenminste...

Een goede nachtrust later stonden we optijd op voor dag 2 op de motor. De tweede dag hebben we lastigere wegen gereden, in het begin alleen redelijk goede en vlakke wegen, langzaam opbouwend naar lastiger. Uiteindelijk ging het goed genoeg om zand en gravel wegen, berg op en af te nemen. Als laatste hebben we samen op een motor gereden (Jasmijn achterop). Dat was een beetje het "einddoel". Zo hebben we onszelf naar onze volgende overnachting gereden.

Nola's Guesthouse. Het guesthouse is van Alejandro (Alex, of voor de locals Alec). Alex is een goede vriend van Uncle Tom, en is in een dorpje in de buurt 13 jaar geleden aan komen waaien. Hij is een soort van geadopteerd door de bevolking en heeft uiteindelijk een tijdje terug een guesthouse aan de rivier gestart. Een heel relaxte plek, midden in een klein dorpje. Er is weinig tot niks te merken van de westerse cultuur. Er is eigenlijk weinig te doen, maar dat maakt het de ideale plek om te zien hoe de locals echt leven en tot rust te komen.
We hebben een "simpele" jungle walk gedaan, die achteraf ruim 5 uur bleek te duren. Tijdens de wandeling moesten we stukken klauteren en soms liep je tot je middel door het water. Iets intensiever dan verwacht, maar een hele mooie wandeling. De guides hebben zelfs lunch voor ons gekookt bij een waterval (Paddenstoelen, met groenten en sticky rice). Een uitstapje naar de Papaya garden, een tuin van een van de locals waar zoals de naam al zegt, papayas groeien. Verse papayas in de salade 's avonds!

Nadat we een kleine week in Nola's Guesthouse gezeten hadden met een hele gezellige groep mensen, werd het toch echt tijd om door te gaan naar de volgende plek. Op sommige plekken is het te makkelijk om langer te blijven dan gepland, maar we wilden ook nog andere dingen zien en doen in Laos.

Vanuit Nola's Guesthouse hebben we een lift gekregen naar de "grotere" weg, vanaf waar we een bus gepakt hebben richting Vang Vieng, een beruchte backpackers bestemming, waar ik snel meer over vertel:).