Laos, 2 1/2

Rond de middag arriveerde we in Vang Vieng. Een prachtig gelegen dorpje, waarvan de "Laosse" sfeer een soort van opgeslokt is door het (party) tourisme. Dat wil zeggen, veel, heel veel alcohol en drugs ge- en misbruik. Buiten het feest imago en de occasional "tourist go home" graffiti, is het overdag opzich een gezellig dorpje met een gemoedelijke sfeer. Verder liggen de meeste mensen tot een uur of een 's middags op bed uit te brakken en verplaatsen zich dan naar een van de cafés of onder het genot van een ontbijt, te genieten van een paar afleveringen friends of family guy om zich zo klaar te maken voor de avond. Verder is Vang Vieng het stadje wat bekend staat om het dobberen op de rivier, in een tube.

Nadat we een rustig hostel gevonden hadden, zijn we traditiegetrouw het stadje gaan verkennen, waar we twee bekenden van Nola's Guesthouse tegenkwamen. Ze hadden de avond ervoor al flink van de sfeer geproefd en waren nu inderdaad aan een rustigere dag toe.

Voor ons waren de eerste dagen ook vooral rustig aan doen. Dit vanwege wat buik problemen en slecht weer. Nadat beide beter geworden waren, was het ook voor ons tijd om te gaan tuben. Vang Vieng stond ooit bekend als tube paradijs, waar drank en drugs een grotere attractie waren dan de rivier zelf. Je kon van platformen en ziplines het water in springen. Dit in combinatie met de vaak niet geheel nuchtere toeristen resulteerde in een schrikbarende hoeveelheid ongevallen, van botbreuken, gebarsten trommelvliezen tot mensen die verdronken zijn. Dit heeft er, niet geheel onterecht, toe geleid dat de regering hier een halt op heeft toegeroepen. Op dit moment zijn er nog maar 4 barren open en is het drugsgebruik teruggedrongen.
Rond een uur of 12 hebben we een tube gehuurd en werden we per tuktuk richting de "start" gereden, een paar kilometer stroomopwaarts. Eenmaal daar, werden we verwelkomt met een shotje waterige whiskey. Het leek nog erg rustig. Na uitleg gekregen te hebben, blijkt het echte tuben pas later te beginnen, omdat de mensen uitkateren tot een uur of een. De barren bevonden zich in de eerste 20min dobberen en rond 15.30u moest je op weg zijn naar het eindpunt, om optijd je tube in te leveren.
Binnen enkele minuten waren we dan ook bij de eerste bar, waar we met een pilsje een potje moddervolleybal gespeeld hebben. Eenmaal goed vies, zijn we terug het water in gegaan, om bij de volgende bar weer aan te meren. Al snel was ook de derde bar een feit en was het zo gezellig dat we ons te laat realiseerde dat het tijd was om verder te gaan. Als we tenminste optijd terug wilden zijn zonder prooi te vallen aan een van de tuktuk's.
Door het gebrek aan regen, was de rivier niet zo diep en stroomde deze niet zon hard,wat resulteerde in een stevige peddelsessie, en uiteindelijk een wandeling, om zo nog net optijd terug te zijn om borgvrij de tubes terug te brengen.
's Avonds vielen ook wij slachtoffer aan het "even een drankje doen", wat resulteerde in een hele gezellige avond, met een rustig dagje daaropvolgend.

Vanuit Vang Vieng wilden we liften richting Vientiane, een stad waar we twee nachtjes zouden blijven om de rit naar Tha Khek door midden te breken. Het liften begon goed, maar om de een of andere reden belandde we al snel in een lokale "bus". Deze was zo goed als gratis, dus voor een eerste keer liften in Laos namen we er maar genoegen mee. Vijf uur later had deze pick up truck met stoffen dak ons naar het centrum van Vientiane gebracht. Weliswaar met behulp van 2 tuktuk's, maar toch! In de stad was verder niet bijzonder veel te beleven, er was een gezellige avondmarkt, een kapper die nog nooit eerder krullend haar geknipt had en, niet geheel onbelangrijk, goed Indiaas eten. Al snel vonden we het tijd voor onze volgende bestemming: Tha Khek, de startplaats van de ThaKhek Loop. Een route die je per motor af kan leggen om net wat meer te zien dat het "vertoeristischte" Laos.

Aangekomen op het busstation in Tha Khek, gingen we op zoek naar een slaapplaats. We belandden al snel in de Travellodge, waar we konden slapen en een motor konden huren, bij Mr. Kuh, voor de loop. Tijdens het avondeten raakten we aan de praat met een Engels koppel, wat ook de loop ging rijden. We besloten de eerste dag met z'n vieren op pad te gaan.
De eerste dag hebben we genoten van een prachtig landschap, waardoor we eigenlijk compleet zijn vergeten te stoppen bij de eerste paar bezienswaardigheden,de grotten. Opzich was dat geen probleem, want we hebben meer dan genoeg moois gezien. Die middag, we waren door het skippen van de grotten een tikkeltje aan de vroege kant, kwamen we aan in het Sabaidee (Laos' voor Hallo) Guesthouse. Gelegen in een gebied wat praktisch helemaal omgetoverd is naar een kunstmatig meer. Het resultaat is tot nu toe een ondiep meer, met een hoop verbrande bomen erin. Het oogt heel mysterieus, bijna sprookjesachtig op sommige plekken.
De tweede dag besloten we om de rest van de route met zijn vieren af te leggen. Vandaag geen grotten op de route, alleen verschillende, wederom prachtige, landschappen. Het einddoel van deze dag was eigenlijk de Konglor Cave. Een grote grot, waar we de volgende ochtend (gezien de tijd), pas naartoe zouden gaan. Het Guesthouse, waar we eigenlijk per ongeluk aankwamen, lag aan een rivier, in een stuk verlaten bos. Een mooie, rustige locatie, met erg gehorige accomodatie.
Met een goede nachtrust achter de rug en een goed ontbijt achter de kiezen, bezochten we de grot, waar we met een bootje doorheen gegidst werden. Omdat het aan het eind van het droog seizoen was, stroomde er relatief weinig water door de rivier. Hier betekende dat regelmatig uitstappen en het bootje aanduwen. Gelukkig was het niet koud, en droogde je kleren achteraf snel, op met water gevulde waterdichte schoenen na natuurlijk...
Eenmaal uit de grot was het snel terug naar de motor, want we hadden een flinke rit voor de boeg. 180Km lijkt wellicht niet zoveel, maar op de wegen van Laos, bleek het toch echt een dagtaak.
Rond het eind van de middag kwamen we terug in Tha Khek en besloten we een hapje te gaan eten. Er bleken geen restaurants in de buurt die open waren en Engels ook maar enigszins begrepen. Dit resulteerde en een veel te hete (Spicy) salade met aparte ingrediënten. Van slakken tot schorpioen en/of krabben poten. Na het grootste deel hiervan weggewerkt te hebben, besloten we een halve eend te halen en die nog snel ergens langs de kant van de weg op te eten.

De volgende morgen hebben we ons klaargemaakt voor de reis naar Pakse. Vanuit Pakse is er ook een rit te doen per motor en omdat de eerste zo goed bevallen was, besloten we de tweede loop ook met zijn vieren te doen. Om kosten te besparen wilden we proberen te liften richting Pakse (350km). Na een goede nachtrust vertrokken we richting de "grote" weg, om vanuit daar een lift te vinden. Zodra we buiten kwamen verdween de zon achter de wolken en het duurde niet lang voordat de eerste dikke druppels op ons neerstortte. Schuilend onder een afdakje "tekende" we de laotiaanse tekens voor onze bestemming op een gekreukt A4-tje over uit het guidebook. We vonden het aardig lijken en besloten de regen te trotseren in de hoop op een lege pick up truck. De regen werd niet minder en om het compleet te maken begon het te onweren. Gelukkig duurde het niet lang voordat er een grote witte auto stopte met een, wat er op het eerste gezicht uitzag als een volle laadbak. Volgens de bestuurster was dat echter onzin. We konden wat tassen op de achterbank gooien en zelf met de overige baggage in de achterbak kruipen. Wedeelden de achterbak met wat tassen vol beddengoed, wat tassen met meubels, onze eigen tassen en een krat met levende kippen erin. Hier kwamen we pas achter nadat Jasmijn zich per ongeluk op de betreffende krat positioneerde...
Met een beetje passen en meten bleek het allemaal te passen en begon een nieuw deel van dit avontuur. De eerder genoemde dikke regendruppels komen hard aan als je in de open lucht zit. Gelukkig was het wisselvallig weer en kwam de zon af en toe door de wolken om ons weer op te warmen voor de volgende stortbui. Dit alles mocht de pret niet drukken en hadden we toch een erg gezellige rit.
Na ongeveer 10km voorbij onze "eindbestemming" afgezet te zijn, hebben we naar wat onderhandelen een goedkope tuktuk (terug) naar Pakse gevonden, die ons naar het centrum bracht. Net buiten dit centrum vonden we een klein guesthouse waar we de kamer zouden delen met een familie muizen. Dit laatste was een verrassing.
Na een dagje bijkomen en informatie zoeken, hadden we besloten de volgende dag de plannen weer eens om te gooien en in plaats van een 3 daagse loop, er een 5 daagse van te maken. Dit gaf ons de tijd overal wat rustiger aan te doen, de volledige loop(route) te doen, en toch nog bij alle bezienswaardigheden te kunnen stoppen. Diezelfde nacht werd Jasmijn traditie getrouw ziek en was het de volgende ochtend even de vraag of we wel konden vertrekken. Na een paar uurtjes extra slaap, stond Jasmijn erop dat we toch zouden gaan. De eerste dag was een korte dag, met relatief weinig kilometers. Met dit in combinatie met een witte rijst dieet, sleepte Jasmijn zich door de dag.
De eerste avond sliepen we in een Homestay. De Homestay van Mama Pap. Mama Pap is een vrouw wiens lange, doch interessante levensverhaal ik jullie zal besparen. Ookal stond ze erop het ons uitgebreid te vertellen. Het resultaat van haar gevecht om te overleven heeft geresulteerd in de Homestay die ze heeft opgezet. Het idee is heel eenvoudig. Je slaapt op een tweepersoons matras in de slaapzaal en je betaald 20.000Kip (ongeveer 2euro). De homestay licht in een prachtige omgeving met een waterval, waar je af en toe even af kan koelen om de hoek. Aan het eind van de middag werden er bij de waterval ook olifanten gewassen, altijd leuk om even een kijkje te gaan nemen;).
De volgende ochtend voelde Jasmijn zich alweer stukken beter. Helaas was Matt (de Engelse jongen), vandaag aan de beurt. Hij had slecht geslapen van de hitte en was duizelig. Ook na een paar uur extra rust leek het ons geen goed idee zo op de motor te stappen en besloten we een dagje langer op deze mooie plek te blijven. Ondanks het feit dat het bij Mama Pap erg gezellig was, besloten we een wat luxere slaapplek te zoeken. Al snel vonden we, welliswaar voor de dubbele prijs, een mooie bungalow met uitzicht op de rivier, een echt bed en een ventilator om de boel 's nachts een beetje door te laten waaien. Na het verhuizen en uitgebreid genoten te hebben van onze hangmatten (op het balkom aan het water), besloten we een extra waterval in de buurt te bezoeken. Op die manier konden er twee mensen achterop, en hoefde Matt dus niet zelf te rijden.
De volgende dag voelden we ons allemaal fit en konden we de tocht voortzetten. We hebben, ondanks het "droog seizoen", toch prachtige watervallen gezien en de verdere dagen verliepen voorspoedig. Eenmaal terug in Pakse hebben we besloten zo snel mogelijk door te reizen, omdat ons visum minder lang geldig was dan dat we dachten. Een korte stop op een van de 4000 Islands, waar we heerlijk gezwommen hebben in de Mekong en 's avonds voor het eerst kennis maakten met bedbugs (wat eindigde met overnachten, buiten in de hangmat). Zijn we zo snel mogelijk de grens over gestoken naar Scambodia.
Per bus...
Een avontuur op zich.
Daarover snel meer!

Voor nu, groetjes van ons!