Safari in Namibië!

Zo, Hallo Allemaal!

*ten eerste even excuses, het is wat langer geworden dan de bedoeling was...*


Dat is wederom een flinke tijd geleden. Inmiddels zijn er nog maar een paar daagjes over voor ons op deze heerlijke plek. Steeds minder tijd en steeds meer dingen die we nog willen doen.
Morgen willen we nog een laatste keer de tafelberg op klimmen, als het weer het toelaat tenminste. Donderdag nog een keertje gezellig stappen op Longstreet (waar we ooit, lang geleden in een hostel de tweede week van dit avontuur hebben doorgebracht), nog een keer naar Mzoli's om de collega's van Jasmijn dag te zeggen en de eerder gemaakte foto's uit te delen, een keertje in V&A Waterfront uit eten, er moeten nog souveniertjes gekocht worden en natuurlijk moet er nog ingepakt worden... Maarja, ik schrijf dit verslag niet om te laten weten wat we nog allemaal moeten doen... Jullie zijn natuurlijk veel nieuwsgieriger naar wat we gedaan hebben afgelopen tijd...

Niet zo lang na het vorige verslag zijn we allebei een tijdje ziek geweest. Ik had wat verschillende griepjes te pakken, en Jasmijn... tja, we weten niet wat het was, maar volgens haar in ieder geval GEEN griep, daar doet ze niet aan.

Verder hebben we de tijd vooral doorgebracht met de standaard dingen, Jasmijn heeft 2 weken veel gewerkt en ik heb in en om het huis het een en ander gedaan (o.a. natuurlijk weer de gebruikelijke moeilijkheden met de huisbaas en agent, etc...). Gelukkig konden we ons verheugen op een mooie "einde" van onze reis. We zouden natuurlijk nog naar Namibië op safari gaan! Na een hoop geregel (Jasmijns fantastische regeltalent!:D ), afgewezen betalingen, moeilijk te bereiken accommodaties en wat onduidelijkheden over de busreis, was het dan toch (bijna) allemaal rond. Rond genoeg om op reis te gaan in ieder geval.

Donderdag 12 april was het dan zo ver. 's Ochtends om 10u vertrok de bus vanuit Kaapstad, richting Windhoek (Hoofdstad van Namibië). De busreis verliep soepel, en de enige langere tussenstop was dan ook bij de douane. Eerst de South-African Border, waar je eerst bij immigration toestemming vraagt om het land te verlaten. Vervolgens moet je je melden bij de SAPS (South African Police Service), waar je je paspoort inlevert voor een check en je goederen (camera's, laptops, etc) aan moet geven. Vervolgens ga je naar de bus terug, waar je dan je Paspoort weer terug krijgt, de bus weer in stapt, die dan zijn weg weer voortzet. Je weet niet zo goed wat je nu moet doen, je bent over de grens, maar hebt je Visumaanvraag formulier nog in de bus liggen.
Later blijkt dan dat je nog over de Namibian Border moet, waar ze inderdaad het formulier in ontvangst nemen, wat standaard vragen stellen en vervolgens een stempel op je paspoort slaan, waarna je het land in mag. De rest van de reis verliep wederom goed en na een redelijke nacht- en dagrust kwamen we dan aan in Windhoek. Na wat te eten gehaald te hebben in een winkelcentrumpje, hebben we de huurauto opgehaald en zijn we vertrokken richting het Waterberg Camp.

De wegen bleken verbazinwekkend goed te zijn (de grote wegen tenminste). We kwamen dan ook ruim optijd aan in het kamp, waar we wat kleine problemen hadden met in-checken. Onze reservering was niet doorgekomen. Na vanalles geprobeert te hebben, zeiden ze dat we gewoon mochten blijven en de betaling later wel mochten regelen.
Het plateau was prachtig om te zien, en er schenen genoeg hike mogelijkheden te zijn, die we de dag erop ook zeker zouden gaan proberen. Het was nog wat vroeg voor avondeten, dus we besloten eerst nog maar wat rond te gaan wandelen (er waren wat wandelpaadjes die niet zo lang duurde). Onderweg zagen we de eerste wilde dier(tjes). Een soort kleine zwarte fretjes, Banded mongoose (leken op stokstaartjes, met een spitser kopje), wat (erg) wilde Baboons, waar we maar netjes uit de buurt zijn gebleven en de Damara Dik-dik (ookwel de Duiker genoemd).
Na de wandeling zijn we wat gaan eten in het restaurant, waarna we lekker naar ons huisje terug gegaan zijn en optijd zijn gaan slapen, want de volgende ochtend was er vroeg ontbijt.

Na het ontbijt en het afronden van de betaling, die ineens wel doorgekomen was, zijn we ons rustig klaar gaan maken om een stuk te wandelen richting het plateau. De wandeling over het plateau bleek helaas 3 dagen te duren, dus hebben we gekozen voor de wat makkelijkere route, die naar de rand van het plateau ging, en vervolgens prachtig uitzicht gaf over het land om het plateau heen. Na een korte pauze op de rand van het plateau zijn we terug naar beneden gegaan om nog voor het slechte weer thuis te zijn. Het was een prachtig gezicht om vanaf het plateau de onweer en regenwolken in de verte aan te zien komen, maar het leek ons beter binnen te zijn voordat het bij ons aankwam. Op de terugweg van de wandeling hebben we nog een bizar grote sprinkhaan gezien, wat hele vieze spinnen en 2 heel nieuwsgierige Damara Dik-dik's/Duikers.

Na een lekker avondmaal, een goede nachtrust en een wederom lekker ontbijt en wat zonnen in de vroege middagzon zijn we weer in onze Nissan Micra gekropen en zijn we vertrokken richting Etosha, hét grote natuurpark waar we op safari zouden gaan.

Een goeie drie uur rijden verder, een korte eteninkoopstop in Otjiwarongo en een fotosessie met een wilde k/chameleon op de weg, kwamen we dan aan bij de eerste gates van het park, waar we onze permit in moesten vullen en doorgestuurd werden naar Okaukeujo. Dat is een van de "dorpjes/kampen" in het Etosha Park. Nadat we de Permit betaald hadden zijn we door gereden naar Halali. Dat is het dorpje waar we de eerste nacht zouden overnachten. Op de weg naar Halali zagen we al heel veel Afrikaans wild. Zebra's, springbokken, Oryx en meer.
De wegen waren wel wat minder in het park, maar tot zover nog geen probleem voor onze super auto.

Na wat hobbelen kwamen we aan bij Halali, waar we een prachtige double room kregen. Er was een prachtig zwembad waar we nog even wat gezwommen hebben voor het avondeten om de honger wat aan te wakkeren. Na het avondeten zijn we naar een bij het dorpje gelegen waterhole gegaan (een soort vijver waar de wilde dieren 's nachts gaan drinken. Een aantal van die waterholes zijn verlicht, zodat je de dieren kan zien als ze komen drinken) om te kijken of er wat te zien zou zijn. Het duurde even, maar toch nog een olifant en een (waarschijnlijk) zeldzame neushoorn gezien. Om 12 uur besloten we dat het tijd was om naar bed te gaan, want we hadden om 5u de volgende ochtend onze game drive gepland staan.

Na een vrij korte nacht stonden we om 4u naast ons bed om aan te kleden, een hapje eten naar binnen te werken en richting de verzamelplaats te lopen. Eenmaal daar bleken we de enige twee kandidaten te zijn voor de ochtend rit. Dat kwam erg mooi uit, we hadden geen last van andere touristen, die bij iedere schildpad een half uur stil willen staan, of steeds herrie maken, of erger nog, flitsen.
Het eerste halve uur van de safari hebben we rondgereden met een rood zoeklicht, zodat de dieren niet zouden schrikken en wegrennen. In dat eerste halve uur hebben we een paar hele mooie uilen gezien, die er op de foto een beetje eng uitzien, en een South-African Wild Cat (soort wilde versie van een uit de kluiten gewassen huiskat). Toen de zon wat op begon. Veel zebra's en een groot scala aan verschillende antilopen. Volgens onze gids keken een aantal antilopen erg onrustig om zich heen. Er zou een roofdier in de buurt zitten, en inderdaad, een paar minuten later liep er een leeuwin voor ons over het pad. En na wat beter kijken zagen we dat ze niet alleen was, maar vergezeld door nog een leeuwin en een leeuw, die heerlijk van de opkomende zon lagen te genieten. Na wat foto's zijn we verder gereden en hebben we, naast de prachtige zonsopkomst, vooral nog antilopen, zebra's en zo hier en daar een verdwaalde jakhals gezien. Alles bij elkaar was de ochtend safari zeer zeker de moeite waard!

Iets na achten waren we weer terug in het kamp, en stond het ontbijtbuffet klaar. Heel lekker (en veel) gegeten, waarna we onze spullen in de auto geladen hebben en optijd weer het park ingereden zijn. Je kon ook overal met je eigen auto rondrijden om dieren te spotten. Door de dag heen ontzettend veel mooie dieren gezien. Ongeveer op het moment dat we ons erbij neergelegd hadden dat we geen giraffe meer zouden gaan zien, reden we er bijna eentje aan! Ineens vlak voor ons staken er twee de weg over waarna ze rustig verder graasde aan de prikkelbomen.
We hebben nog een paar uur rondgereden wat een aantal hele mooie foto's opgeleverd heeft en wat spannende momenten met onze auto op de wegen die soms toch wel erg ruig waren (grote jeeps gingen heeeeel voorzichtig door/om de kuilen heen, en keken ons raar aan), maar na wat mikken en puzzelen kwamen we er toch steeds weer door. Uiteindelijk moesten we toch naar Okaukeujo, waar we de tweede nacht in Etosha zouden overnachten. Dit keer hadden we een waterhole chalet. Dat houd in dat je een soort tweepersoonshut hebt, bij een waterhole. Helaas hield het ook in dat er een hoop toeristen zaten die graag herrie maakte en als er maar iets te horen was (krakende takjes bijvoorbeeld), er vrijwel meteen zaklampen op geschenen werden, waardoor de dieren niet echt naar het water kwamen. Toen het wat rustiger werd, kwamen er wel wat neushoorns. Erg mooi om te zien hoe die onderling met elkaar omgaan. Ze leken wat ruzie te hebben, wat ze uitte in een hoop gesnuif en wat kopstoten, totdat een van de twee zich terugtrok. Meestal om kort daarna weer verder te ruziën. We besloten het weer niet te laat te maken, zodat we de volgende dag nog zonsopgang konden kijken bij de waterhole, wat behalve een giraffe in de verte en twee uilen in een boom, niet zoveel opleverde.

Na het ontbijt zijn we onze spullen maar weer gaan pakken en hebben we de reis voortgezet richting Opuwo, waar we zouden overnachten in een tentenkamp en hopelijk een bezoekje konden brengen aan de plaatselijke Himba stammen). Onderweg kwamen we door wat stadjes/dorpjes, waaronder een (een van de "major cities" van Namibië), Kamanjab. Het bleek een klein dorpje te zijn, met niet veel meer dan een hele kleine supermarkt, wat huisjes, een tankstation en een parkeerplaatsje waar een public toilet was en wat kraampjes stonden (tyres repairs en wat kleding). Op de grond zaten een hoop mensen, waaronder een aantal echte himba-vrouwen, maar daarover zometeen meer.

Na getankt te hebben en eten gekocht te hebben, zijn we verder gereden naar Opuwo en het tentenkamp. Het was een stukje rijden over (wederom) een weg die eigenlijk voor 4x4 auto's bedoeld was. Dit bleef maar goed gaan en al snel kwamen we bij het kamp. We zijn uiteindelijk helemaal vergeten foto's te maken van de tenten, maar ze waren erg mooi. Grote ruime tenten, met een tweepersoons bed erin, en achter de achteruitgang een toilet en een douche, met drie gemetselde muurtjes. De tent was verder simpel ingericht, maar het uitzicht was prachtig. We keken uit over een opgedroogd rivierbed, met daarachter een groot bos. Na aankomst hebben we meteen gevraagd naar de mogelijkheden voor een visit aan een himba-stam, maar dat werd lastig, omdat de auto kapot was, en onze auto waarschijnlijk niet groot genoeg was om door de achteraf gelegen bospaden te rijden. "Morgen" zouden we hier meer over horen.

Het avondeten was de eerste avond iets minder. We hebben dan ook niet zoveel gegeten, maar daarna wel heerlijk bij het kampvuurtje zitten kletsen. Toen iedereen om 21.30 naar bed ging, of al in bed lag, hebben wij nog een laatste drankje besteld, en zijn daarna ook maar naar onze tent gegaan, waar we nog wat hebben zitten kletsen en vervolgens ook maar zijn gaan slapen. De volgende ochtend hadden we ontbijt en meteen daarna kwam een van de staffleden ons vertellen dat we t wel konden proberen om met onze auto te gaan, het zou moeten kunnen. We hebben wat opgeruimd in de tent en zijn naar het dorp gegaan, om inkopen te doen. Het is gewoonte dat als je naar een himba stam gaat, je iets meeneemt (tabac, maismeel, brood, etc). Met de achterbak volgeladen met N$180,- / €18,- aan boodschappen ( 6 broden, 5 pakjes tabak, 10kg maismeel, een paar pakken soep en 2liter zonnebloem olie), gingen we op pad. De gids zat achterin en wees de weg. Na ongeveer 40km over allerlei wegen gereden te hebben (inderdaad, niet gemaakt voor kleinere auto's, maar het ging wederom goed!), kwamen we bij een omheining van stokken. Het deed ons in eerste instantie denken aan de dorpjes die je in historische openlucht musea ziet.
De gids ging eerst naar binnen om toestemming te vragen aan de chief. Intussen kwamen er wat kinderen uit het dorpje naar de auto. Ze vonden het maar raar, de auto werd van alle kanten bekeken. Helemaal toen ze zagen dat er binnen ook nog lampjes waren. Ze moesten allemaal even voelen aan de auto (Later bleek dat een van de kinderen kon schrijven en in een soort houterige letters "HEMBA" geschreven had in het stof op de ruit).
De gids kwam terug, en we mochten naar binnen.

Het dorpje bestond uit een omheining, een "veehok"(ook een omheininkje), een aantal lemen hutjes en een overdekt stukje waar een vrouw onder zat, die melk aan het schudden was, om boter te maken. Dit deden ze (de vrouwen) iedere dag, zo'n 5 tot 7 uur achter elkaar, terwijl de mannen het vee aan het hoeden waren. De Himba's leven dan ook op eigenlijk niet veel meer dan vlees, zelfgemaakte zuivelproducten, en de maispap die ze maken van maismeel dat ze krijgen van de mensen die het dorpje bezoeken. Geen groenten of fruit dus en alleen water als dat in de buurt is.
De mensen in het dorpje leven eigenlijk nog zoals ze dat honderden jaren geleden deden. Van sommige himba stammen komen er wel soms mensen in de "grotere" steden, dan liften ze met mensen mee die wel een auto hebben. Verder leven ze nog gewoon in hun lemen hutjes, en houden ze zich aan hun eigen gewoontes en rituelen. Aan de kleding die ze dragen kun je zien of ze getrouwd zijn, hoeveel kinderen ze hebben, en wat hun status is binnen het dorp. Ze lopen rond in niks dan een rokje van huiden (zowel de mannen als de vrouwen), en hangen vol met sieraden. Verder smeren de vrouwen zich in met een mengsel van oker en botervet. Dit houd ze schoon, omdat ze zich verder niet wassen en beschermt hen tegen de zon. Dezelfde oker word gebruikt met klei om hun haren te doen. Alles bij elkaar een apart, maar mooi gezicht. De vrouwen mogen alleen trouwen met neven, wat wel een beetje zorgt voor inteelt (er liepen wat aparte kinderen rond, en een van de vrouwen was doof/stom).
De mensen waren wel allemaal heel vriendelijk, en hebben laten zien hoe een hut er van binnen uitziet, wat de verschillende kledingstukken betekenen, we hebben de melk mogen proeven (zure melk met brokken, die je dan uit beleefdheid niet wil weigeren) en de kinderen hebben wat gezongen en gedanst. Alles bij elkaar een hele mooie ervaring.

Toen we terug waren bij de tent zijn we vrijwel meteen het dorp ingegaan. Dit was eigenlijk het eerste echte Afrikaanse dorpje, zoals we ons dat voorgesteld hadden. Slechte of geen wegen, alles onder het zand, mensen in verschillende klederdrachten, kapotte auto's en huisjes gebouwd van allerlei onderdelen in groepjes/communities om het centrum heen. Zo hier en daar een paar verdwaalde (camping)tentjes in de meest felle kleuren, als vervanging van een huis of lemen hut.

We hebben wat rondgelopen en in een winkeltje wat kleren gekocht (we hadden wat misgerekend met onze kleren, en hadden niks meer wat niet onder het zand zat, of een heel raar luchtje had.
Daarna hebben we heerlijk avondeten gehad (gebraaid), en na wat nakletsen zijn we weer optijd gaan slapen, want de dag erop zouden we een lange rit voor de boeg hebben. Van Opuwo naar Windhoek. Een ruime 700 km naar onze laatste overnachtingsplek. Een klein Duits hotelletje in Windhoek. Wederom gezellig buiten zitten kletsen met zn tweetjes tot vrij laat, omdat we de dag erop een lange busreis voor de boeg hadden.

Na 's ochtends uitgechecked te hebben besloten we de auto maar door een wasstraat de doen voordat we hem terug brachten naar de verhuurder. Op het contract stond namelijk dat er schoonmaakkosten betaald moesten worden als de auto erg vies was... Nou hadden de 2200km van de afgelopen week over zand en modderwegen, en landwegen een mooie egale bruine kleur achtergelaten op de auto, en de bumper had een masker van sprinkhanen, vliegen en vlinders, die net niet optijd uit de weg gegaan waren. Dit snelle wasstraat ritje bleek uiteindelijk toch nog 2uur te duren (alles gaat met de hand). Gelukkig was de auto wel schoon daarna en hadden we nog genoeg tijd om langs te gaan bij Joe's Beerhouse. Een soort buitenrestaurant/bar, wat prachtig aangekleed was, alsof je in een of andere junglefilm in een restcamp zat. Gemixt met een bruin cafe waar de gezelligheid afspat. Ik weet even niet hoe ik het anders kan omschrijven, maar de gemiddelde aankleding in de Efteling was er niks bij. Helaas mochten er geen foto's gemaakt worden. We hebben daar gelunched (Jasmijn een Kudu (soort antilope) steak, en ik een spies, met Struisvogel, Zebra, Krokodil, Kudu en Kip. Uiteindelijk hebben we alles met zn tweeën opgegeten. Het eten was bijna net zo lekker als dat de aankleding mooi was.

Na het eten op te hebben, hebben we de auto terug gebracht en de laatste inkopen gedaan voor de busreis. Ditmaal duurde t allemaal wat langer omdat de bus niet wilde starten en vervolgens toen hij dat wel deed, steeds afsloeg. Na wat gesleutel waren we dan toch opweg, en hebben we heerlijk geslapen, zijn we de grens over gegaan, wat ditmaal nog wat langer duurde, omdat de bagage doorzocht moest worden, evenals de bus, en er wat moeilijkeden waren met een van de passagiers (weten ook niet wat er aan de hand was, of hoe het afgelopen is). Maar uiteindelijk zijn we met een vertraging van een paar uurtjes dan toch goed in Kaapstad aangekomen, waar we bijna zonder gedoe de bus naar Table View hebben kunnen pakken en om 18.30 weer thuis waren in ons appartementje.

Alles bij elkaar een hele mooie week gehad en ontzettend veel gedaan. Wederom, Jasmijn bedankt voor het geregel:P

Tot snel allemaal (Jawel, nog een hele kleine 2 weekjes, dan zijn we alweer terug).

Groetjes uit Kaapstad,

Jasmijn en Raoul