Tafelberg !
Door: Jasmijnenraoul
Blijf op de hoogte en volg Jasmijn
29 November 2011 | Zuid-Afrika, Table View
Howzit Allemaal,
Zo, alweer een week verder. Bijna drie weken hier in kaapstad, het werd dus hoogste tijd om de tafelberg te beklimmen. Daarover zometeen meer:)
We beginnen te settlen. Het appartement bevalt erg goed. Een fatsoenlijke keuken, die nou te rommelig is om een foto van te maken (morgen ga ik weer afwassen en dan zal ik een foto posten van de keuken), een wasmachine die werkt, maar niet altijd meteen open gaat als je dat wil, een Heerlijke bank, een tv, een bed wat erg lekker ligt, en een bad waar jasmijn bijna in past. Helaas ontbreekt de douche (wat wel weer voor leuke scenario's zorgt als je je haren wil wassen)
De meeste dingen voor in het appartement zijn inmiddels binnen, dachten we. Totdat je dan dingen gaat missen. Denk aan een prullenbak, wasmiddel, ovenhandschoenlapding en vulniszakken met en zonder vanille aroma... (raoul kijkt de volgende keer beter wat hij koopt).
Na een paar hele stevige werkdagen van Jasmijn, was er weer weekend (maandag en dinsdag deze keer). Zondag avond hadden we voorgenomen samen gezellig tv te kijken. In plaats daarvan zijn we allebij binnen een uur op de bank in slaap gevallen.
Maandag dan ook maar meteen goed uitgeslapen, waarna we lekker een eindje in de heerlijk brandende Afrikaanse zon zijn gaan hardlopen. Daarna volgde een "hele fijne" rek en strek sessie onder leiding van Jasmijn. Gezond dat het was!:D Eenmaal heerlijk soepel en afgekoeld zijn we richting de Shopping Mall gegaan om onze pannenset terug te brengen (alle deksels bleken kapot te zijn).
We hadden gerekend op een lang en lastig gesprek in het heel zacht engels (echt, we snappen niet waarom, maar mensen in winkels hier praten zo zacht dat je iedere keer opnieuw moet vragen wat ze zeggen: "Crfwscrd?"... "Sorry, what did you say?" "Cusmrd?" "Can you repeat that?" "Customercard?" "No"
"PLzctbg?" ... Uiteindelijk blijkt dat ze vragen of je een plastic zakje wil. Die wil je...
Gelukkig ging het terugbrengen van de pannenset makkelijker. We zeiden dat de deksels kapot waren, moesten dat opschrijven (lids are broken, Raoul Duives). En we kregen zonder gedoe meteen ons geld terug. Nou konden we shampoo kopen:D
Eenmaal weer thuis zijn we lekker uit eten geweest in een zuid afrikaans restaurant (wat we ons al dagen voornamen, maar steeds toch weer thuis aten). Het eten was heerlijk, maar eigenlijk een beetje teveel voor onze buikjes (denk aan een voorgerecht als: een vol diep bord bonensoep of een groot bord Nacho's met veel kaas, waarna het hoofdgerecht dus nog moest komen. Een struisvogel steak voor Jasmijn een een Mixed Grill voor Raoul).
Iets te voldaan kwamen we 's avonds thuis.
Dinsdag was het zover. Na bijna 3 weken was het toch echt tijd om de Tafelberg een van een andere kan te gaan bekijken. De bovenkant. Nadat Jasmijn ons met de auto door het centrum gewurmd had:), hebben we de Cableway omhoog genomen. En zijn we maar gewoon een kant op gaan lopen. Er stonden wat wandelroutetjes aangegeven (25min, 30min en 45min, geloof ik). Natuurlijk was dat niet genoeg, en besloten wij het pad in te gaan waarbij stond: "This is not an easy way down" Verder de waarschuwingen dat deze route stijle klimstukken bevatte, lastig navigeren was, en zeken niet voor inexperienced hikers bedoeld was. Onze wandelervaring bij elkaar opgeteld moest ons er wel doorheen redden:) Dat ging eigenlijk ook heel erg goed. Prachtig uitzicht over Kaapstad en de oceaan/oceanen, zowel de Atlantische als de Indische waren te zien vanaf de top. We hebben heerlijk in de zon rond geklommen totdat we niet echt meer verder konden. De rotsen werden te stijl om nog terug te kunnen en we besloten toch maar om te keren. Weer terug boven zijn er een stukje de andere kant op gewandeld en ontdekten we dat zonnenbrand voor Jasmijn geen overdreven luxe geweest zou zijn geweest... (ligt nu op de bank als een ingevet kreeftje met ingebouwde kachel licht te geven en te mopperen omdat ik niet gloei en licht geef, gelukkig is ze niet ziek).
Nu gaat ze een stukje typen over haar stage:)
Van te voren excuses voor het taalgebruik, ik zit hier lichtelijk te hallucineren omdat ik zo vreselijk verbrand ben, zelfs mijn handen zijn helemaal verbrand. Na al die vragen over hoe het met stage gaat hier nu eindelijk dan antwoord. Ik heb afgelopen week bijna 60 uur gewerkt waarvan sommige dagen tot na 12 uur 's nachts. Ze zijn hier wel van het hard en lang werken. Als ik al om half 8 's ochtends ben begonnen en dan om half 7 naar huis ga is iedereen verbaasd waarom ik NU?? al weg ga. Mensen werken hier echt bijna 7 dagen per week en minstens 12 uur. Gelukkig word ik naar Afrikaanse maatstaven heel erg ontzien( Jammer dat dit niet voor de Nederlandse maatstaven telt). Ik vertel expres pas nu na een week wat over de stage omdat de eerste dagen heel erg tegenvielen. Ik moest woensdag meteen bij een evenement meewerken, maar had geen idee wat ik moest doen. Ik snapte niet wat mijn functie precies was en wat er van mij verwacht werd. Dit is mij dan ook helemaal niet uitgelegd. De eerste dag heb ik dus ook eigenlijk 12 uur lang niks gedaan, de 2de dag ook. Ze weten gewoon niet wat ze met je aan moeten als stagiaire.Dit was erg vermoeiend en frustrerend. Je ziet iedereen rondrennen maar hebt geen idee waar ze mee bezig zijn of hoe je ze kunt helpen. Als ik ook vroeg van wat kan ik doen, dan kreeg ik hier ook geen antwoord op. Mijn plan was om het de eerste week aan te kijken en dan als het nog zo was naar Graig te stappen. Graig is mijn "baas" die mij heeft aangenomen. Jammer genoeg doet hij alles vanaf de computer dus hem zie je nooit. Gelukkig op dag 3 kwam het opeens zo uit dat ik een groep serveersters had en met hun welkom drankjes mocht maken. Ook al klinkt dit erg simpel, het was toch een kleine oefening om hoe het was om mensen aan te sturen en een beetje de structuur te leren. Je moet vooral zorgen dat alles goed volgens het script verloopt, personeel aansturen en alles in de gaten houden. Dit is vooral nu nog erg moeilijk omdat ik geen idee heb wat precies de bedoeling is, en het is lastig mensen aan te sturen als je zelf niet weet wat er gebeuren moet. Gelukkig nu naar de eerste week begin ik stukjes te begrijpen en begin ik zelf ook af en toe mensen te sturen. Ik ga er vanuit dat ik zo langzaam aan iedere keer wat meer bijleer en over een maand die hele opzet snap. Het blijft toch apart, ik ben echt een manager, ik moet echt tegen mensen zeggen wat ze moeten doen. Bijvoorbeeld met die welkoms drankjes ipv zelf alles in te schenken haal ik er een paar serveersters bij en wijs er 2 aan die inschenken en dan 2 die alles wegdragen enzo terwijl ik er voor zorg dat iedereen het ook doet. In het begin was ik veel te beleefd en was het meer een "als je wilt kun je dan asjeblieft... " Dit werkt dus totaal niet, de serveersters en ander personeel dat onder je staat is erg brutaal en luisterd hier dan ook helemaal niet naar. Een van de serveesters heeft mij dan ook verteld dat ik gewoon moet schreeuwen. Dit bewaar ik maar even voor later. Het is zo raar om te zien hoe alles hier gaat. Er word echt geschreeuwd en gescholden tegen het personeel, dit is dan ook wel nodig. Je krijgt wel heel veel van de cultuur hier mee, ik werk echt met alleen maar echte Afrikanen. Er zit ook een paar mensen bij die echt in een township wonen. Nu ik een beetje begin te wennen heb ik het ook heel erg naar mijn zin in het team. Ik zit echt in een mannen team met echte zwarte Afrikaanse mensen, dit is ons management team. En ze zijn allemaal zoo aardig, je ziet dat ze je echt proberen te helpen, ze weten alleen niet hoe. Wat wel wennen is de manier hoe ze met elkaar omgaan. Er word veel geschreeuwd en ik weet nooit of ze echt boos zijn of gewoon lopen te dollen. Laatst begon ik me echt zorgen te maken maar toen liepen ze allebij lachend de andere kant op. Ik ben echt blij dat iedereen zo aardig is hier. Ik word zelfs nu door serveersters omhelst en de set-up mannen geven me ook een soort van hand-shake als ik voorbij kom gelopen. Ik weet eigelijk niet of dit helemaal de bedoeling is aangezien ze hier zo'n sterke scheidings lijn zit tussen de rangordes, maar ik vind het stiekem wel erg leuk dat ze mij zo accepteren als jong blank meisje.
Ik zie net dat ik al heel erg veel heb getypt dus voor nu zal ik het er even bij laten. Ik ga het tot halverwege januarie heeel druk krijgen met al die einde jaars feesten van bedrijven. Maar gelukkig houd daarna het seizoen op en word het rustig, dan heb ik de kans om wat aan school te doen. Stage plannen enzo schieten er nu bij in. Door de weeks ben ik super moe van alles en tot nu toe vliegen die 2 vrije dagen ook voorbij.
Groetjes,
Jasmijn en Raoul
P.S. Voor de mensen die benieuwd waren naar ons adres:
Jasmijn/Raoul
19 Manhattan Square
35 Arum Road
Bloubergrant
7441
South - Africa
Zo, alweer een week verder. Bijna drie weken hier in kaapstad, het werd dus hoogste tijd om de tafelberg te beklimmen. Daarover zometeen meer:)
We beginnen te settlen. Het appartement bevalt erg goed. Een fatsoenlijke keuken, die nou te rommelig is om een foto van te maken (morgen ga ik weer afwassen en dan zal ik een foto posten van de keuken), een wasmachine die werkt, maar niet altijd meteen open gaat als je dat wil, een Heerlijke bank, een tv, een bed wat erg lekker ligt, en een bad waar jasmijn bijna in past. Helaas ontbreekt de douche (wat wel weer voor leuke scenario's zorgt als je je haren wil wassen)
De meeste dingen voor in het appartement zijn inmiddels binnen, dachten we. Totdat je dan dingen gaat missen. Denk aan een prullenbak, wasmiddel, ovenhandschoenlapding en vulniszakken met en zonder vanille aroma... (raoul kijkt de volgende keer beter wat hij koopt).
Na een paar hele stevige werkdagen van Jasmijn, was er weer weekend (maandag en dinsdag deze keer). Zondag avond hadden we voorgenomen samen gezellig tv te kijken. In plaats daarvan zijn we allebij binnen een uur op de bank in slaap gevallen.
Maandag dan ook maar meteen goed uitgeslapen, waarna we lekker een eindje in de heerlijk brandende Afrikaanse zon zijn gaan hardlopen. Daarna volgde een "hele fijne" rek en strek sessie onder leiding van Jasmijn. Gezond dat het was!:D Eenmaal heerlijk soepel en afgekoeld zijn we richting de Shopping Mall gegaan om onze pannenset terug te brengen (alle deksels bleken kapot te zijn).
We hadden gerekend op een lang en lastig gesprek in het heel zacht engels (echt, we snappen niet waarom, maar mensen in winkels hier praten zo zacht dat je iedere keer opnieuw moet vragen wat ze zeggen: "Crfwscrd?"... "Sorry, what did you say?" "Cusmrd?" "Can you repeat that?" "Customercard?" "No"
"PLzctbg?" ... Uiteindelijk blijkt dat ze vragen of je een plastic zakje wil. Die wil je...
Gelukkig ging het terugbrengen van de pannenset makkelijker. We zeiden dat de deksels kapot waren, moesten dat opschrijven (lids are broken, Raoul Duives). En we kregen zonder gedoe meteen ons geld terug. Nou konden we shampoo kopen:D
Eenmaal weer thuis zijn we lekker uit eten geweest in een zuid afrikaans restaurant (wat we ons al dagen voornamen, maar steeds toch weer thuis aten). Het eten was heerlijk, maar eigenlijk een beetje teveel voor onze buikjes (denk aan een voorgerecht als: een vol diep bord bonensoep of een groot bord Nacho's met veel kaas, waarna het hoofdgerecht dus nog moest komen. Een struisvogel steak voor Jasmijn een een Mixed Grill voor Raoul).
Iets te voldaan kwamen we 's avonds thuis.
Dinsdag was het zover. Na bijna 3 weken was het toch echt tijd om de Tafelberg een van een andere kan te gaan bekijken. De bovenkant. Nadat Jasmijn ons met de auto door het centrum gewurmd had:), hebben we de Cableway omhoog genomen. En zijn we maar gewoon een kant op gaan lopen. Er stonden wat wandelroutetjes aangegeven (25min, 30min en 45min, geloof ik). Natuurlijk was dat niet genoeg, en besloten wij het pad in te gaan waarbij stond: "This is not an easy way down" Verder de waarschuwingen dat deze route stijle klimstukken bevatte, lastig navigeren was, en zeken niet voor inexperienced hikers bedoeld was. Onze wandelervaring bij elkaar opgeteld moest ons er wel doorheen redden:) Dat ging eigenlijk ook heel erg goed. Prachtig uitzicht over Kaapstad en de oceaan/oceanen, zowel de Atlantische als de Indische waren te zien vanaf de top. We hebben heerlijk in de zon rond geklommen totdat we niet echt meer verder konden. De rotsen werden te stijl om nog terug te kunnen en we besloten toch maar om te keren. Weer terug boven zijn er een stukje de andere kant op gewandeld en ontdekten we dat zonnenbrand voor Jasmijn geen overdreven luxe geweest zou zijn geweest... (ligt nu op de bank als een ingevet kreeftje met ingebouwde kachel licht te geven en te mopperen omdat ik niet gloei en licht geef, gelukkig is ze niet ziek).
Nu gaat ze een stukje typen over haar stage:)
Van te voren excuses voor het taalgebruik, ik zit hier lichtelijk te hallucineren omdat ik zo vreselijk verbrand ben, zelfs mijn handen zijn helemaal verbrand. Na al die vragen over hoe het met stage gaat hier nu eindelijk dan antwoord. Ik heb afgelopen week bijna 60 uur gewerkt waarvan sommige dagen tot na 12 uur 's nachts. Ze zijn hier wel van het hard en lang werken. Als ik al om half 8 's ochtends ben begonnen en dan om half 7 naar huis ga is iedereen verbaasd waarom ik NU?? al weg ga. Mensen werken hier echt bijna 7 dagen per week en minstens 12 uur. Gelukkig word ik naar Afrikaanse maatstaven heel erg ontzien( Jammer dat dit niet voor de Nederlandse maatstaven telt). Ik vertel expres pas nu na een week wat over de stage omdat de eerste dagen heel erg tegenvielen. Ik moest woensdag meteen bij een evenement meewerken, maar had geen idee wat ik moest doen. Ik snapte niet wat mijn functie precies was en wat er van mij verwacht werd. Dit is mij dan ook helemaal niet uitgelegd. De eerste dag heb ik dus ook eigenlijk 12 uur lang niks gedaan, de 2de dag ook. Ze weten gewoon niet wat ze met je aan moeten als stagiaire.Dit was erg vermoeiend en frustrerend. Je ziet iedereen rondrennen maar hebt geen idee waar ze mee bezig zijn of hoe je ze kunt helpen. Als ik ook vroeg van wat kan ik doen, dan kreeg ik hier ook geen antwoord op. Mijn plan was om het de eerste week aan te kijken en dan als het nog zo was naar Graig te stappen. Graig is mijn "baas" die mij heeft aangenomen. Jammer genoeg doet hij alles vanaf de computer dus hem zie je nooit. Gelukkig op dag 3 kwam het opeens zo uit dat ik een groep serveersters had en met hun welkom drankjes mocht maken. Ook al klinkt dit erg simpel, het was toch een kleine oefening om hoe het was om mensen aan te sturen en een beetje de structuur te leren. Je moet vooral zorgen dat alles goed volgens het script verloopt, personeel aansturen en alles in de gaten houden. Dit is vooral nu nog erg moeilijk omdat ik geen idee heb wat precies de bedoeling is, en het is lastig mensen aan te sturen als je zelf niet weet wat er gebeuren moet. Gelukkig nu naar de eerste week begin ik stukjes te begrijpen en begin ik zelf ook af en toe mensen te sturen. Ik ga er vanuit dat ik zo langzaam aan iedere keer wat meer bijleer en over een maand die hele opzet snap. Het blijft toch apart, ik ben echt een manager, ik moet echt tegen mensen zeggen wat ze moeten doen. Bijvoorbeeld met die welkoms drankjes ipv zelf alles in te schenken haal ik er een paar serveersters bij en wijs er 2 aan die inschenken en dan 2 die alles wegdragen enzo terwijl ik er voor zorg dat iedereen het ook doet. In het begin was ik veel te beleefd en was het meer een "als je wilt kun je dan asjeblieft... " Dit werkt dus totaal niet, de serveersters en ander personeel dat onder je staat is erg brutaal en luisterd hier dan ook helemaal niet naar. Een van de serveesters heeft mij dan ook verteld dat ik gewoon moet schreeuwen. Dit bewaar ik maar even voor later. Het is zo raar om te zien hoe alles hier gaat. Er word echt geschreeuwd en gescholden tegen het personeel, dit is dan ook wel nodig. Je krijgt wel heel veel van de cultuur hier mee, ik werk echt met alleen maar echte Afrikanen. Er zit ook een paar mensen bij die echt in een township wonen. Nu ik een beetje begin te wennen heb ik het ook heel erg naar mijn zin in het team. Ik zit echt in een mannen team met echte zwarte Afrikaanse mensen, dit is ons management team. En ze zijn allemaal zoo aardig, je ziet dat ze je echt proberen te helpen, ze weten alleen niet hoe. Wat wel wennen is de manier hoe ze met elkaar omgaan. Er word veel geschreeuwd en ik weet nooit of ze echt boos zijn of gewoon lopen te dollen. Laatst begon ik me echt zorgen te maken maar toen liepen ze allebij lachend de andere kant op. Ik ben echt blij dat iedereen zo aardig is hier. Ik word zelfs nu door serveersters omhelst en de set-up mannen geven me ook een soort van hand-shake als ik voorbij kom gelopen. Ik weet eigelijk niet of dit helemaal de bedoeling is aangezien ze hier zo'n sterke scheidings lijn zit tussen de rangordes, maar ik vind het stiekem wel erg leuk dat ze mij zo accepteren als jong blank meisje.
Ik zie net dat ik al heel erg veel heb getypt dus voor nu zal ik het er even bij laten. Ik ga het tot halverwege januarie heeel druk krijgen met al die einde jaars feesten van bedrijven. Maar gelukkig houd daarna het seizoen op en word het rustig, dan heb ik de kans om wat aan school te doen. Stage plannen enzo schieten er nu bij in. Door de weeks ben ik super moe van alles en tot nu toe vliegen die 2 vrije dagen ook voorbij.
Groetjes,
Jasmijn en Raoul
P.S. Voor de mensen die benieuwd waren naar ons adres:
Jasmijn/Raoul
19 Manhattan Square
35 Arum Road
Bloubergrant
7441
South - Africa
-
29 November 2011 - 21:19
Loes:
Wat een verhalen allemaal! Vind het helemaal niet erg dat jullie verhalen zo lang zijn, ze zijn erg interessant! Vet dat jullie al de tafelberg hebben beklommen, ik hoop dat daar ook mooie foto's zijn genomen? En leuk dat jullie dan natuurlijk ook meteen de 'lastige route' nemen.. is natuurlijk wel een uitdaging.
Raar om te horen over Jasmijn dr stage, hoe iedereen daar doet. Wel fijn dat iedereen nu aardig is :) Oppassen dat je dat schreeuwgedrag niet té erg aanleert.. Daar houden ze in Nederland toch niet zo van :P
Heb jullie huisje meteen even gegooglemapped en... er staan allemaal struiken voor..helaas
Nog veel plezier en tot het volgende verslag
xLoes (en vast ook van Siem, maar die is er nu niet ;)) -
29 November 2011 - 21:21
Opa Oma V.d. Horst:
ou tante cobi is zo dom, sij roer haar koffie met haar gro teen om,
door jullie avonturen schieten m9ij steed
s meer suid afrikaanse liedjes te .binnen, bedankt voor jullie uitgebreide en interresante verslagen,
hou vol jasmijn het zal steeds beter en leuker worden,
het is nu dinsdag avond en we gaan de boel afsluiten, morgen vroeg op 06.00 staat de taxi voor de deur. we zullen op osn gemak in s/pore jullie verslagen nog een keer doorlezen.
jasmijn en raoul, we mailen wel weer.
opa/oma -
29 November 2011 - 22:19
Kees Maja Niels:
hallo allebei,
goed om te horen dat jullie een beetje je weg weten te vinden. tja jasmijn je bent wel een s vaker zo rood geweest, volgende keer maar extra zonnebrand smeren.
het gaat vast wel lukken op het werk zo te horen, misschien kan je in nederland wel aan t werk als drill sergeant! ma'm yes ma'm!!
en raoul, ben jij nu de huisman?
veel groetjes van ons -
29 November 2011 - 22:22
Tilly En Jelmer:
nou jasmijn dat klinkt behoorlijk pittig! Kan me voorstellen dat het heel vermoeiend is en lastig als je alles zo zelf moet uitzoeken. En dat in zo'n andere werkcultuur (In ieder geval zal het schreeuwen je wel beter afgaan als iedereen je morgen gaat omhelzen met je rooie velletje :) )
Maar het gaat je vast allemaal lukken, kwestie van tijd.
Jasmijn veel sterkte de komende week en Raoul veel sterkte met het koelen en blussen de komende nacht :)
dikke kus -
30 November 2011 - 10:57
Miep En Iris:
Hoi daar...
Even snel een berichtje vanaf mijn (iris) werkplek. Ik ben blij dat wij een iets rustigere werksfeer hebben. Ook niet van die lange dagen. Oke soms dan, maar zeker niet dagelijks.
Wandelen over de tafelberg. Dat vond ik ook heel mooi om te zien. Bij ons lag er over een deel van de berg een wolk. Net een tafelkleed.
Veel plezier verder. Raoul sterkte met de afwas. Jasmijn succes op je stage.
Dan ga ik maar snel verder, voordat mijn baas hier begint te schreeuwen ;-)
groetjes uit Breda
-
30 November 2011 - 12:43
Oma Coba :
hallo jongelui zo jullie zien al best veel wel fijn dat je daar de tijd voor krijgt leuk hoor minder leuk dat je zo verbrand bent was je renesse vergeten? maar gelukkig gaat het vanzelf weer over dit word maar een kort briefje want ik moet op zieken bezoekgroetjes en liefs oma coba -
01 December 2011 - 11:50
Cobie:
dag mien leutje wicht of dag mijn klein meisje .heerlijk om je veralen te lezen leuk huis.jasmijn even doorzetten elk land zijn eigen cultuur moet je maar denken; ander;s moet je maar even op raoul oefen het schreeuwen bedoel ik .[grapje]tot
mailse groet tante cobie -
02 December 2011 - 16:30
Marieke:
Chick! Wat hebben jullie al veel meegemaakt! Fijn dat je je steeds meer op je gemak voelt, voor je het weet raak je gewend aan de Afrikaanse manier en schreeuw je straks ook tegen iedereen in NL haha!
Kusss Marieke
P.s. Neem je een neger + negerkindje voor me mee als je terugkomt???
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
