Mzoli's
Door: Jasmijnenraoul
Blijf op de hoogte en volg Jasmijn
01 December 2011 | Zuid-Afrika, Table View
Hallo Allemaal,
Vandaag nog maar een verslag:P Gister een hele leuke middag gehad.
Na een wat moeizame heenreis, met files, files en op de afsnij-route nog meer files, was, inmiddels licht gestressde, Jasmijn maar 20 minuten te laat op werk, waar nog verder niemand iets aan het doen was. Ik ben meteen weer terug naar huis gereden, ik zou nog wat dingen doen, en Jasmijn zou optijd klaar zijn vandaag. Om half 12 belde Jasmijn al, of we rond een uur of 14 (na het werk) niet met wat collega's mee wilden om iets te gaan eten in een township. Even snel na werk langs een Café "pap" eten en dan rond een uur of 17 thuis zijn, want de andere 2 Nederlandse stagaires moesten optijd thuis zijn. Om half 14 stond Jasmijn buiten en is Yvette, een van de andere stagaires, binnen de rest gaan halen. Om 15u reden we dan daadwerkelijk aan. Op naar een township, waar het merendeel van Jasmijn's collega's die meegingen woonden. Een goeie 30minuten later kwamen we aan in in een township, waar we al snel de auto konden parkeren (op de stoep/voortuin van een van de bewoners, die voor R10 wel op onze auto zou passen. Hij bleef aandringen, maar Zolani (een van de bewoners het township en collega's van Jasmijn) zei "no pay", dus dat deden we dan ook maar niet. Aan de overkant van de straat was een soort overkapt terras, wat al snel het festival gevoel opriep. Een drukke gezellige ruimte met een 20- of 30tal tafels, waar iedereen omheen zat. Dit was Mzoli's. Een soort terras/restaurant waar je pap en vlees kon eten. Je drinken (bier, cider of iets anders) moest je zelf meebrengen/aan de overkant van de straat halen. Zalani, Max (collega's van Jasmijn die in de township wonen), Pam (de andere Nederlandse stagaire/scriptie schrijfster bij Ratanga) en ik (Raoul) gingen vlees en pap halen. We liepen een klein gebouwtje naast Mzoli's in, wat leek op een slagerijtje. Zalani en Max gingen wel even bestellen... Ze vroegen wat we wilden. Pam en ik hadden allebij geen idee wat alles was, dus ze besloten een mengsel van alles te maken. "Do you guys like boerenwors?" Voordat we antwoord gegeven hadden lagen de eerste Kilo's vlees al op het dienblad. "Do you like pork meat?" "varkenvlees?". En jawel, de volgende 3 kilo werden bij de boerenwors gegooid. Ze vonden dit zelf ook een beetje veel, dus mocht t wel een kilo minder zijn. Ik weet niet precies wat er nog meer op het dienblad gelegd werd. Wel dat we bijna 5kg vlees hadden. Dat moesten we dan naar achter brengen, waar 2 man het klaar zouden maken. Dat deden ze. En hoe!. Na een kwartier zijn Max en ik terug gelopen om te kijken of het vlees al klaar was en dat was het. Het rook heerlijk. Ik moest t vlees meenemen, en Max ging nog even pap halen.
Het hele idee van de pap was, dat we het met blote handen moesten eten. Jasmijn en ik maakten ons dan ook een beetje zorgen. Pap en vlees, sowieso een combinatie, en dat dan met je vingers eten. Gelukkig was pap een soort droge deegachtige substantie zonder smaak. Eigenlijk perfect om je handen mee schoon te maken, die werden nogal vettig van het gemarineerde vlees. Het vlees was wel echt heel lekker en we hebben het dienblad dan ook helemaal leeg gegeten. Het was voor Pam en Yvette nu wel tijd om naar huis te gaan. Ze moesten nog even mee naar "Terras Place" (weet niet hoe je het schrijft). Dit was een soort klein cafeetje van Timbele (ook een collega en bewoner van de township). Dat was de plek voor de "less fortunate ones". Een erg gezellig cafeetje (lees soort grote kamer met een pooltafel en muziek). Bier en cider gingen daar alleen in grote flessen (750ml). Dat was goedkoper dan kleine flesjes.
We hadden Max beloofd een keer kippenklauwen (chickenfeet, letterlijk het gele deel van de kippenpoot) te eten. Dat moest dan ook maar meteen gebeuren, en voordat we het wisten stonden we midden in het café omringt door de locals met een kippenpoot on onze handen. Jasmijn: Ze waren raar. Je moest eerst de nagels eraf bijten en weggooien, en daarda de "tenen" met schubbenvel, bot en al. Alles (behalve dus de nagels) waren eetbaar. De kruiden die erop zaten waren erg lekker. De poot zelf had weinig smaak, en voelde een beetje gelatine achtig. Volgende keer de shaap- en varkenskoppen...
Na een tijdje waren we Pam kwijt. Na wat rondvragen scheen ze binnen te zitten. In de woon/slaapkamer van Timbele. Timbele had een (wat we denken) dochtertje (kan ook zoontje geweest zijn) van 3 maanden oud. (zie de foto's)
Het was een heel klein kindje, wat om de beurt bij iedereen op schoot moest. Jasmijn quote: Heel lief en schattig. Heel lief mee geknuffeld:). Het baby'tje vond alles indrukwekkend en heeft dan ook (tot verbasing van moeder) 45 minuten niet gehuild. Het was inmiddels al laat aan het worden en iedereen was er nog. Nadat iedereen uitgeknuffeld was, en de baby voor de laatste keer geknuffeld was, moesten we toch maar richting huis gaan. Dat mocht niet van Max, want we waren nog niet bij Zolani thuis geweest. We reden nog een stukje verder door het township. En uiteindelijk kwamen we bij het huis van Zolani aan. Dit huis had to Jasmijns grote opluchting wel een wc die uit meer bestond dan alleen een emmer in de woonkamer. (het viel toch een beetje tegen toen de deur niet goed dicht kon, de wc een emmer was, en de deur tijden gebruik ook diende als heren wc...). Zolani had ook een soort cafeetje (lees weer kamer met pooltafel, bier en muziek) waar we (weer) met iedereen op de foto mochten. Binnen bij Zolani hebben we nog wat zitten kletsen, waarna we uiteindelijk door Elias/Ayanda een stukje in de goede richting gereden zijn met de auto. Uiteindelijk waren we om 21u thuis en hebben we een ontzettend leuke middag gehad. We zijn meteen nog een keer uitgenodigd (kregen 's avonds nog telefoon of we goed thuis waren en wanneer we weer langs kwamen).
De mensen waren ontzettend vriendelijk en gezellig. Helaas had ik geen camera bij (voelde me een beetje bezwaard om meteen de eerste keer overal foto's van te gaan maken). Achteraf was dit zowel voor ons als voor de rest een tegenvaller. Volgende keer moest de camera mee, en dan zullen er dus ook meer foto's online komen.
Groetjes,
Jasmijn en Raoul
Vandaag nog maar een verslag:P Gister een hele leuke middag gehad.
Na een wat moeizame heenreis, met files, files en op de afsnij-route nog meer files, was, inmiddels licht gestressde, Jasmijn maar 20 minuten te laat op werk, waar nog verder niemand iets aan het doen was. Ik ben meteen weer terug naar huis gereden, ik zou nog wat dingen doen, en Jasmijn zou optijd klaar zijn vandaag. Om half 12 belde Jasmijn al, of we rond een uur of 14 (na het werk) niet met wat collega's mee wilden om iets te gaan eten in een township. Even snel na werk langs een Café "pap" eten en dan rond een uur of 17 thuis zijn, want de andere 2 Nederlandse stagaires moesten optijd thuis zijn. Om half 14 stond Jasmijn buiten en is Yvette, een van de andere stagaires, binnen de rest gaan halen. Om 15u reden we dan daadwerkelijk aan. Op naar een township, waar het merendeel van Jasmijn's collega's die meegingen woonden. Een goeie 30minuten later kwamen we aan in in een township, waar we al snel de auto konden parkeren (op de stoep/voortuin van een van de bewoners, die voor R10 wel op onze auto zou passen. Hij bleef aandringen, maar Zolani (een van de bewoners het township en collega's van Jasmijn) zei "no pay", dus dat deden we dan ook maar niet. Aan de overkant van de straat was een soort overkapt terras, wat al snel het festival gevoel opriep. Een drukke gezellige ruimte met een 20- of 30tal tafels, waar iedereen omheen zat. Dit was Mzoli's. Een soort terras/restaurant waar je pap en vlees kon eten. Je drinken (bier, cider of iets anders) moest je zelf meebrengen/aan de overkant van de straat halen. Zalani, Max (collega's van Jasmijn die in de township wonen), Pam (de andere Nederlandse stagaire/scriptie schrijfster bij Ratanga) en ik (Raoul) gingen vlees en pap halen. We liepen een klein gebouwtje naast Mzoli's in, wat leek op een slagerijtje. Zalani en Max gingen wel even bestellen... Ze vroegen wat we wilden. Pam en ik hadden allebij geen idee wat alles was, dus ze besloten een mengsel van alles te maken. "Do you guys like boerenwors?" Voordat we antwoord gegeven hadden lagen de eerste Kilo's vlees al op het dienblad. "Do you like pork meat?" "varkenvlees?". En jawel, de volgende 3 kilo werden bij de boerenwors gegooid. Ze vonden dit zelf ook een beetje veel, dus mocht t wel een kilo minder zijn. Ik weet niet precies wat er nog meer op het dienblad gelegd werd. Wel dat we bijna 5kg vlees hadden. Dat moesten we dan naar achter brengen, waar 2 man het klaar zouden maken. Dat deden ze. En hoe!. Na een kwartier zijn Max en ik terug gelopen om te kijken of het vlees al klaar was en dat was het. Het rook heerlijk. Ik moest t vlees meenemen, en Max ging nog even pap halen.
Het hele idee van de pap was, dat we het met blote handen moesten eten. Jasmijn en ik maakten ons dan ook een beetje zorgen. Pap en vlees, sowieso een combinatie, en dat dan met je vingers eten. Gelukkig was pap een soort droge deegachtige substantie zonder smaak. Eigenlijk perfect om je handen mee schoon te maken, die werden nogal vettig van het gemarineerde vlees. Het vlees was wel echt heel lekker en we hebben het dienblad dan ook helemaal leeg gegeten. Het was voor Pam en Yvette nu wel tijd om naar huis te gaan. Ze moesten nog even mee naar "Terras Place" (weet niet hoe je het schrijft). Dit was een soort klein cafeetje van Timbele (ook een collega en bewoner van de township). Dat was de plek voor de "less fortunate ones". Een erg gezellig cafeetje (lees soort grote kamer met een pooltafel en muziek). Bier en cider gingen daar alleen in grote flessen (750ml). Dat was goedkoper dan kleine flesjes.
We hadden Max beloofd een keer kippenklauwen (chickenfeet, letterlijk het gele deel van de kippenpoot) te eten. Dat moest dan ook maar meteen gebeuren, en voordat we het wisten stonden we midden in het café omringt door de locals met een kippenpoot on onze handen. Jasmijn: Ze waren raar. Je moest eerst de nagels eraf bijten en weggooien, en daarda de "tenen" met schubbenvel, bot en al. Alles (behalve dus de nagels) waren eetbaar. De kruiden die erop zaten waren erg lekker. De poot zelf had weinig smaak, en voelde een beetje gelatine achtig. Volgende keer de shaap- en varkenskoppen...
Na een tijdje waren we Pam kwijt. Na wat rondvragen scheen ze binnen te zitten. In de woon/slaapkamer van Timbele. Timbele had een (wat we denken) dochtertje (kan ook zoontje geweest zijn) van 3 maanden oud. (zie de foto's)
Het was een heel klein kindje, wat om de beurt bij iedereen op schoot moest. Jasmijn quote: Heel lief en schattig. Heel lief mee geknuffeld:). Het baby'tje vond alles indrukwekkend en heeft dan ook (tot verbasing van moeder) 45 minuten niet gehuild. Het was inmiddels al laat aan het worden en iedereen was er nog. Nadat iedereen uitgeknuffeld was, en de baby voor de laatste keer geknuffeld was, moesten we toch maar richting huis gaan. Dat mocht niet van Max, want we waren nog niet bij Zolani thuis geweest. We reden nog een stukje verder door het township. En uiteindelijk kwamen we bij het huis van Zolani aan. Dit huis had to Jasmijns grote opluchting wel een wc die uit meer bestond dan alleen een emmer in de woonkamer. (het viel toch een beetje tegen toen de deur niet goed dicht kon, de wc een emmer was, en de deur tijden gebruik ook diende als heren wc...). Zolani had ook een soort cafeetje (lees weer kamer met pooltafel, bier en muziek) waar we (weer) met iedereen op de foto mochten. Binnen bij Zolani hebben we nog wat zitten kletsen, waarna we uiteindelijk door Elias/Ayanda een stukje in de goede richting gereden zijn met de auto. Uiteindelijk waren we om 21u thuis en hebben we een ontzettend leuke middag gehad. We zijn meteen nog een keer uitgenodigd (kregen 's avonds nog telefoon of we goed thuis waren en wanneer we weer langs kwamen).
De mensen waren ontzettend vriendelijk en gezellig. Helaas had ik geen camera bij (voelde me een beetje bezwaard om meteen de eerste keer overal foto's van te gaan maken). Achteraf was dit zowel voor ons als voor de rest een tegenvaller. Volgende keer moest de camera mee, en dan zullen er dus ook meer foto's online komen.
Groetjes,
Jasmijn en Raoul
-
01 December 2011 - 21:33
Kees En Maja:
nou nou zo beleef je nog eens wat
ik heb met stijgende verbazing het verslag gelezen, het lijkt wel een roman, raoul volgens mij kun je het straks gewoon uitgeven als "dagboek van 2 afrikagangers"
echt heel leuk om te lezen wat jullie zoal meemaken
keep up the good work!!
ps opa/oma zijn goed in s pore aangekomen -
01 December 2011 - 22:00
Tilly:
Hee wat n verrassing, nú alweer n nieuw verslag én foto's :) Leuk he dat 'eventjes' ergens op bezoek gaan en dan de rest van de dag ermee zoet zijn, klinkt bekend haha. Zó leren jullie de omgeving wel kennen! Nooit gedacht ook dat jullie nog eens kippenpoten zouden eten.. en dat dat ook nog mee viel.. Weet je familie al Jasmijn dat dat nu op het menu staat voor kerst?
-
02 December 2011 - 12:46
Miep En Iris:
Top verhaal en zoals Kees als zei, je kan zo schrijver worden Raoul.
Nou was het ook een leuk verhaal om te schrijven.
Leuk om te lezen dat Jasmijn goed in de groep ligt en uitgenodigd werd.
Altijd bijzonder zo'n bezoek aan een township. Ik (iris) ben een keer in Namibie in een township geweest. Wat ze daar heel leuk vonden. Waren foto's van de kinderen. Want ze hebben daar niet veel luxe laat staan een foto camera. Ik voelde in het begin ook wel bezwaard. (de rijke hollander foto's maken van arme kindjes)
Maar het plezier dat die kinderen hadden van hunzelf op de foto's, was goud waard. Dus Raoul volgende keer camera gewoon meenemen, veel foto's maken. En dan die af laten drukken en aan de kinderen geven.
Dan weet ik zeker dat jullie daar vaker welkom zijn.
groetjes uit zonnig Breda en Etten-Leur. -
02 December 2011 - 13:55
Oma Coba Ik Heb Nog:
nooit zo veel op mijn computer geschreven het is wel een goede oefening ik hoef niet aan jullie te vragen of alles goed gaat dat lees ik zo wel zoek je voor ons wel andere lekkere hapjes op want ik weet niet of ik die kippepootjes wel lekker vind nu ik wacht maaar af wat we krijgen zo veel nieuws heb ik niet dus heel veel groetjes en liefs oma coba -
02 December 2011 - 16:36
Marieke:
Al een vegetarier ontmoet daar met al dat vlees?? Vast niet haha! :P -
07 December 2011 - 11:53
Cobie:
hallo daar wat een verhaal dat je dat durft te eten .jasmijn ik kreeg al kots neigingen bij het lezen.en ik ben wel wat gewend maar dit ging wel ver .het is hier koud en guur .we gaan aneke en ik naar ettenleur met de kerst om op baloe en de rest van de dieren tuin te passen.pas goed op jullie zelf .tante cobie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
