Townships

Hallo Allemaal,

Het is alweer twee weken geleden dat we iets van ons hebben laten horen. Hoog tijd voor een nieuw verslag dus.

De afgelopen 2 weken begonnen met de laatste daagjes met Jasmijns ouders in Kaapstad. Een van de laatste dingen die we met zn zessen gedaan hebben is de townshiptour. We hadden t eerder al willen doen, maar dat bleek een feestdag te zijn, geen tour dus. We vonden dat dat toch wel bij de Africa experience hoorde dus in de laatste dagen toch nog maar een tour geboekt. De tour zelf viel wat tegen. Dit kwam eigenlijk doordat ze eerst tijdens de heenweg een verhaal hielden waarin ze uitlegde dat townships helemaal niet gevaarlijk zijn en de mensen heel vriendelijk en het zeer de moeite waard is om vooral veel zelf te lopen. Zo kon je het beste zien hoe de hele community in elkaar zit. Dat zouden we dan ook gaan doen. Van de 4 uur durende tour, zijn we helaas maar een kleine 45 minuten gaan lopen. We hebben toch wel veel gezien in die drie kwartier.
De verschillende accommodaties, van de shacks (hutjes van golfplaten en allerlei "bouwafval"), tot de mooiere, door de banken en gemeente gebouwde huizen. Helaas was er zelf een wijk die te mooi (en dus te duur) was om bewoond te kunnen worden door de lokale bevolking. Die stond dan ook al lange tijd leeg zonder enig uitzicht op wanneer er mensen in zouden kunnen.
Een local shebeen (een klein hutje wat als barretje dient. De locals komen hier samen om te drinken en te kletsen), waar we umqombothi (spreek de "q" uit als een klik met je tong), een zelfgebrouwen soort, ehm, ze noemen heb bier..., geproefd hebben. Erg apart, kan de smaak niet zo snel omschrijven, maar leuk om een keer gehad te gebben, hoort er toch een beetje bij:).

De dag erop hebben we de ouders, oma en het broertje van Jasmijn een goede reis gewenst en hebben we boodschappen gedaan. Dat was hard nodig, aangezien we de afgelopen dagen weinig thuis geweest waren.

Gezien het lekkere weer, wilde we maar weer eens naar het strand. We hadden een vrijdag uitgekozen, dan zouden er misschien minder strandgasten zijn dan in het weekend. Helaas kregen we woensdag een smsje dat de huur nog niet betaald was, en of we dat niet donderdag middag in het winkelcentrum contant konden doen, na donderdag een smsje gehad te hebben of het niet toch een dagje later kon (er was iets met de auto die nog naar de garage moest ofzo), uiteindelijk hebben we vrijdag middag afgesproken. Helaas moest t dagje strand dan maar even opschuiven. Kwam eigenlijk achteraf niet zo slecht uit, aangezien de boiler weer uitgevallen was. Er moest dus toch een monteur langskomen die we binnen moesten laten. De monteur was, voor de verandering, een keer echt op tijd. Hij heeft het stroom-verdeel-apparaatje, waar een sticker op zit met: "SAFETY WARNING, Do not tamper with the switch. Do not damage. Bypassing or removal of the equipment is a criminal offence. This unit is property of Eskom.", losgeknipt en afgesloten. Dit was immers een apparaatje waar toch alleen maar problemen van kwamen. Ik moest zelf maar kijken of ik Eskom (het bedrijf wat de apparaatjes plaatst, etc) wilde inlichten. Al met al, de boiler doet t weer, word helaas alleen niet meer zo warm als eerst. Net niet warm genoeg om lekker in bad te kunnen.
Maargoed, dat was dus al snel gefixt, nu moest ik alleen nog even wachten totdat Gus zou bellen dat hij bij het winkelcentrum was. Ik kreeg een smsje dat het nog even ging duren. En nog een, om 16u in de mall... Totdat hij uiteindelijk belde, om vijf voor vier, dat zijn basin er nog niet was en de huur dus beter morgen betaald kon worden, of dat geen probleem was.
Na terug gesmst te hebben dat dit wel een probleem was, en ik de hele dag nog tijd had, maar zondag toch echt dingen te doen had, heb ik nooit meer iets van hem gehoord. We zij uiteindelijk maar zelf op maandag naar zijn basin gegaan en de huur betaald. Die schrok van het feit dat alles zo moeizaam ging en beloofde daar zo snel mogelijk iets aan te doen. We moesten maar een mailtje sturen, en dan werd alles zo geregeld.
Wel was er dezelfde dag nog een loodgieter langsgekomen om de maten op te nemen voor een douche. Hij zou alles de goedkoopste optie doorgeven (een flexibele doucheslang, zodat er geen tegels uitgebroken hoefde te worden), waarna wij zelf konden kijken hoe en wat. Vervolgens kregen we een mailtje dat de tegels eruitbreken erg duur zou gaan worden en de douche er dus niet in zat. Wel kwam ze de dag erop aanzetten met een soort tuinslang, die op geen enkele manier op de kraantjes paste. Of dat geen geschikte oplossing was. We hebben haar netjes weggestuurd met een extra "to-do" lijstje van dingen die er niet kloppen aan het appartement. Denk hierbij aan dingen als een oven die los zit, zo ook het fornuis, een raam dat niet dicht kan, een bad dat niet goed leegloopt, etc.
Tot zover even over hoe de onderhandelingen met de huisbaas gaan...
Uiteindelijk zijn we dus zondag heerlijk naar het strand in Muizenberg geweest. Het waaide stevig, dus mooie grote golven. Heerlijk om zo lekker rond te kunnen zwemmen en steeds opgetild te worden door het water. Door de combinatie van heel veel zon, wind en water zijn we toch (weer!) een beetje verbrandt. Goed dat we maar een paar uurtjes aan t strand geweest zijn, anders hadden we allebei licht gegeven.

Woensdag wilden we eens iets anders doen. Of in ieder geval iets gaan zien wat we nog niet gezien hadden. We besloten in de auto te stappen, en lekker een eindje naar het noorden te rijden. Het blijkt dus zo te zijn, dat je als je Kaapstad uitrijdt richting het noorden, je binnen een paar kilometer weer een compleet ander landschap hebt dan aan de andere kanten van Kaapstad. In het zuiden Cape Point en Table Mountain Reserve, Oosten Hermanus en de wat groenere omgevingen. In het westen de Oceaan, landinwaards de wat drogere gebieden. Zo dus ook het noorden. Een savanne achtige omgeving, helaas wel zonder leeuwen, zebra's en giraffes, wel met struisvogels en schildpadden.
We zijn naar een vissersdorpje gereden wat Paternoster heet, een kleine 150km boven Kaapstad. Hier weer de prachtige blauwe zee. Dit keer met schilderachtige witte huisjes en een beetje een vies strand. Er lag veel (vissers)afval. Dit nam niet weg dat er toch wat kinderen en honden aan het spelen waren. We hebben een soort vispotje op, wat leek op een soort visragout. Het potje was erg machtig en we hebben beide dan ook maar de helft op. We zijn op de terugweg langs Darling gereden. Dit vooral vanwege de naam. Daar hebben we wel heerlijk avond gegeten (Jasmijn home made butternut ravioli en ik verse lasagne). Dat, met drinken erbij ongeveer R120 kostte bij elkaar. Hierna zijn we weer terug de auto in gestapt en met de zonsondergang terug naar huis gereden.

Verder zijn we van de week weer met de collega's van Jasmijn naar Gugulethu geweest. Het township waar onder andere Mzoli's zit en waar veel van Jasmijns collega's zelf wonen. We hadden om 12u afgesproken bij de "garage at the airport". We hadden eigenlijk geen idee wat ze daarmee bedoelde, dus we reden naar wat ons het meest logisch leek, de parkeergarage. Omdat we er niet vanuit gingen dat we af zouden spreken ín de parkeergarage, reden we naar de Drop-off and go van het vliegveld. Omdat we niemand af te zetten hadden werden we snel verzocht verder te rijden. We vroegen waar de garage was, en ze wezen ons de snelweg op. Daar zou een bord staan waarop de garage aangegeven stond.
Omdat we geen bord vonden, besloten we bij een tankstation na te gaan vragen wat er bedoeld werd met "garage". Nadat ons over de telefoon verteld was dat de garage geen petrol station, gingen we niets vermoedend vragen waar het was. Na enige onduidelijkheid vertelde de cashieres ons hard lachend, dat dit tankstation wél de garage was. Na wat op en neer gebel, bleek dat onze gids (Max, collega van jasmijn) met de auto naar de carwash gegaan was, en ons dus pas zou zien bij Mzoli's. Zolani kwam ons ophalen, na wederom een kleine onduidelijkheid over waar precies... Hoe dan ook, een half uurtje later zaten we gezellig met zn allen in Mzoli's. Na weer heerlijk pap en vleis gegeten te hebben hebben we de auto een stukje het township in gereden en zijn we te voet aan onze tour begonnen.
Dit was, vonden wij, de leukste tour tot nu toe. Je krijgt zo echt te zien hoe het allemaal werkt in een township. Als je met een normale tourguide mee gaat, krijg je vaak wel veel dingen te zien, maar alles en iedereen is gewend aan tourisme. Kinderen in een creche zijn extra vriendelijk en vrolijk en de mensen in een shebeen zijn gewend aan continu blanke touristen over de vloer. Dat is in het echt natuurlijk iets anders. We zijn langs gegaan bij een kinderschooltje. De kinderen waren niet gewend aan blanke touristen en wisten ook niet allemaal wat ze ermee aan moesten. De camera vonden ze wel prachtig. Ze wilde allemaal een keer op het knopje drukken, en vervolgens zien wat ze gefotografeerd hadden. Na wat spelen en foto's maken zijn we toch maar weer door gegaan. Opweg naar Zolani's huis. Onderweg heeft Max het een en ander verteld over hoe het hele leven daar in elkaar zit, en uiteindelijk kwamen we bij Zolani's huis. Hier waren we de vorige keer ook geweest. Zolani heeft thuis ook een barretje gemaakt. Er staat een pooltafel in, en een grote box aan de muur. Toen we aankwamen gooide hij de bar open en al snel kwamen de eerste mensen en kinderen binnen. Tot slot zijn we nog bij Xman (weer een andere collega van Jasmijn) langs geweest. Kortom, veel gezien en gedaan en heel veel foto's gemaakt. Het was een erg leuke dag.

Vrijdag zijn we nog bij Lungi's (een bed and breakfast in Khayelitsha, het grootste township van Kaapstad) geweest. We kwamen 's avonds aan, en hebben avondeten gehad. Kip met pap met Chakalaka. Dat is een soort bonen met groente mengsel. Lekker avond gegeten, waarna we op de bank hebben gezeten en gekeken naar hoe de kinderen iedere keer opnieuw dezelfde puzzles maakte. Vervolgens naar bed en de dag erop, na ontbeten te hebben, een guided walk. We zouden een tourtje doen, wederom langs een creche/schooltje, een man die bloemen maakt van lege blikjes en een shebeen. De gids was niet zo heel spraakzaam en het was zaterdag, dus de meeste dingen waren dicht. Wel hebben we gezien hoe de man in een paar minuten een cola blikje in een metalen bloem veranderde.

Tot slot hebben we gister een afscheidsbraai van Yvette gahad, ook een stagaire bij Ratanga Junction. Het was een gezellige avond, hebben lekker gegeten en vervolgens met zn allen UNO gespeeld.

Dit was het dan weer voor deze keer.

Groetjes uit Kaapstad,

Jasmijn en Raoul