Cape Point en Kaap de goede Hoop

Hallo Allemaal,

****
Alvast met wat foto's, er komen er nog meer! :D
****

Het duurde weer even, maar hier is weer een verslag, het is iets langer geworden dan de bedoeling was. Maargoed, gaan we dan:

Jawel, toen Jasmijn zondagmiddag naar huis mocht na haar werk, kreeg ze te horen, dat haar verplichte meeting dinsdagochtend om half acht toch niet verplicht was! Dat tot grote vreugde van ons beide. We konden toch naar Simon's Town (waar Boulders Beach is, met de penguins) en Table Mountain National Park (waar Kaap de goede Hoop en Cape Point (zuiderlijkste puntje van Afrika)!
Zondagavond hebben we dus ook maar meteen een hotelletje/hostel geboekt in Simon's Town. Zondag de planning om optijd naar bed te gaan, toch maar een beetje genegeerd, we konden immers een beetje uitslapen.
Toen maandag de slaap uit de oogjes gewreven was en de paspoorten (eindelijk) gevonden waren, konden we vertrekken. Ik achter het stuur en Jasmijn met de Road Atlas en de felgele magicmarker de route inkleuren, wat naderhand toch minder voldoening gaf dan met de felroze of ook-best-wel-felle-groene stift. Het eerste stuk van de route was al enigzins bekend. Dat wil zeggen, we hebben er ooit eerder gereden. Toch leek alles weer nieuw te zijn, kennelijk vergeet je dingen snel als je veel nieuwe dingen ziet die nog net iets aparter zijn.
De eerste stop was Muizenberg. Een plaatsje bekend om zn mooie strand, relatief warme water (nu nog koud, maar in de loop van de zomer als het goed is een stuk warmer) en super surf spots. Zoals Blouberg het kitesurf Mecca is, is muizenberg dat voor de golfsurfers. We zijn een stuk het strand opgelopen. Er waren hele leuke strandhuisjes met felle kleuren en een hoop spelende kinderen. Sommige bouwen een zandkasteel, andere kinderen spelen met een dode zeehond en allemaal met evenveel plezier!
Na nog wat rondgelopen te hebben zijn we terug de auto in gestapt en doorgereden naar Fish Hoek. In Fish Hoek hebben we een stukje gewandeld en laat gelunched. Een groot bord met Queen Prawns, Calamari en Line Fish of the day, wat (denk ik) dagelijks yellowfin tuna of yellow tail was, friet en een beetje salade. Lekker gegeten en snel weer doorgegaan naar Simon's Town.
Na wat zoeken vonden we het hostel in Simon's Town. Een soort grote Italiaanse villa, maar dan ingericht als hotel. Daar hebben we onze spullen weggelegd en zijn we opzoek gegaan naar Boulder's Beach. De plek waar je tussen de penguins kan zwemmen. Eenmaal gevonden bleek dat je moest betalen om het strandje op te mogen. Het was een klein strandje, wat al erg druk was. We besloten er omheen te lopen. Er was een speciaal pad afgezet waar je ook tussen de penguins door kon lopen. Het pad was snel voorbij, en besloten aan de andere kant van Boulder's toch maar te betalen om het strand en de wandelpaden langs het strand op te mogen en dichter bij de penguins te kunnen. Het bleek de moeite waard. Het heeft veel mooie foto's opgeleverd. Ook Jasmijn krijgt de smaak te pakken en klikt de ene naar de andere foto:)
Nadat we genoeg hadden van de penguins en t water echt veel te koud bleek om te zwemmen zijn we terug gegaan het dorpje in. Het dorpje bestond eigenlijk voor het grootste deel uit een Main Road, waaraan wat zijstraatjes zaten, een tankstation, wat minisupermarktjes, wat vervelende zatte zwervers en een paar restaurantjes waarvan we er eentje moesten kiezen. We hadden zin in een simpel restaurantje/eetcafé. The Captains Table zag er gezellig uit. Beneden een goed gevulde kroeg en boven een restaurant. We liepen naar de deur en vroegen voor een tafel voor twee. We werden door de host meegenomen door de bar, naar achter, een trap ook en een smal gangetje door. Tenslotte door een deur een sjiek kamertje in waar klassieke muziek op stond. We hebben lekker en een beetje teveel gegeten. Overvol zijn we terug naar de auto gelopen en besloten we een ommetje te rijden. Eerst gewoon de weg uit, toen het kruispunt over, nog een kruispunt, totdat de weg op hield. We moesten links of rechts. Opzich is dat geen ramp, maar zonder straatverlichting of ook maar enig idee waar je bent, kan t lastig zijn als je de weg terug nog wil vinden. Toch besloten we door te rijden. We reden en reden en al snel waren we de bewoonde wereld uit, en reden we over een kustweg richting het zuiden. Het verbaasde ons een beetje dat Cape Point ineens aangegeven stond. We waren zo ver doorgereden, dat we de route die we "morgen" wilde doen al voor het grootste deel gereden hadden. Dat was niet erg, want zonder verlichting (op die van de koplampen na), zag je toch niet veel meer dan de bosjes langs de weg. Na ongeveer twee uur rijden kwamen we weer terug bij Simon's Town, wat uiteindelijk toch wel goed aangegeven stond. In het hotelletje hebben we nog even een kop thee gedronken en wat tijdschriften gebladerd. Daarna zijn we gaan slapen. Ofnouja, er zaten wat muggen op de kamer, waar Jasmijn duidelijk minder last van leek te hebben en de hele nacht heerlijk heeft liggen slapen.

De volgende ochtend hebben we een hapje gegeten en zijn we optijd vertrokken richting Cape Point. De hele route was een compleet andere ervaring als de nacht ervoor. Prachtige uitzichten over de oceaan en de bergen. Eenmaal bij Cape Point (of in ieder geval het park waar Cape Point in ligt) aangekomen, was het erg rustig. Er stonden wat auto's stil op de weg, te wachten totdat de apen aan de kant gingen. Het is nog steeds apart om apen over de weg te zien lopen in plaats van, ehm, konijnen ofzo:). Het eerste stuk was mooi omdat het zo anders was dan de rest van waar we tot nu gereden hadden. Minder zand, meer stenen en plantjes. We reden een extra omweggetje in het park en ineens zagen we iets op de weg. Een klein beestje, ik kon niet meteen zien wat het was. Pas toen we dichterbij kwamen zagen we dat het twee schildpadden waren. Toen we uitstapte om een foto te maken renden ze weg. Ze gaan nog aardig snel, helemaal als je verwacht dat ze echt kruipen. De ene "schoot" (zo snel ook weer niet...) de bosjes in, en de ander besloot te schuilen onder de auto. Precies onder het achterwiel. We moesten het beestje nou dus ook nog een extra laten schrikken om weg te kunnen zonder er overheen te rijden. Jammer dat de foto er dus niet in zat dachten we. Het heeft nog geen 10 minuten geduurd voordat we zoveel schildpadden gezien hadden dat ze eerder vervelend waren (langzaam rijden, uitwijken en oppassen dat je er niet overheen rijd) dan apart om te zien. Er waren veel baaitjes, en strandjes waar je even kon wandelen, in de zon liggen of naar de zee kon kijken. Bij een van de strandjes zagen we struisvogels, rare beesten. Wederom niet heel erg schuw, maar toch genoeg om een beetje afstand te houden. Na de struisvogels uitgebreid bekeken te hebben zijn we lekker in het zand, er waren duinen, gaan liggen zonnen. Eenmaal uitgezond wilde we nog een klein stukje door de duinen wandelen en dan via het water terug lopen. Aan de andere kant van de duin stuitte we op een groepje bontebokken en wat struisvogels. Helaas lag de camera nog in de auto. Die moest dan toch maar gehaald worden. "Ik ren wel even op en neer", zei ik dapper. Na 10 minuten kwam ik iets minder dapper terug, wel met de camera. Foto's maken viel dan ook niet mee als je staat te hijgen. Met de bontebokken en struisvogels op de foto zijn we terug gegaan naar de auto en op weg gegaan naar Cape Point.
Eerst kwamen we langs Kaap de Goede Hoop, ongeveer 2 km van Cape Point (het zuid-oostelijkste puntje van Afrika). Kaap de Goede Hoop is een mooie rots, met als je naar boven klimt een heel mooi uitzicht op Cape Point, en aan de andere kant het hele park. Helaas waren er erg veel toeristen. Busladingen vol... Met name bij het bord (er staat een bord met de coördinaten en "Cape of Good Hope", waarmee iedereen op de foto wil. Dan heb je de Nederlandse toeristen gehad, dan komen de Indische... Die moeten allemaal op een groepsfoto, met iedere camera een keer... Daarna allemaal individueel en dan in groepjes. Dan wil je een foto maken, en gaan ze niet uit het beeld.
Snel doorgegaan dus naar Cape Point.
Bij Cape Point waren nog veel meer toeristen. Het was inmiddels ook al 15u geweest, en het begon dus goed vol te stromen. Er waren wat souvenirwinkeltjes en een restaurantje/foodshop (met hele slechte sandwiches en pizza's). Je kon een wandeling maken naar boven, naar de vuurtoren, wat we gedaan hebben. (De druppels die al een tijdje vielen, werden groter en het werden er steeds meer, het begon te regenen) Vanaf de vuurtoren zag je dat er nog een ander pad was, wat richting de punt van de rots liep. De regen en de wind (het stormde bovenop de bergen) waren inmiddels zo erg geworden, dat we besloten het andere pad maar niet te gaan lopen en in plaats daarvan terug te lopen/rennen naar de auto. Gezien het weer zijn we eigenlijk meteen in een keer terug naar huis gereden. 's Avonds heerlijk geslapen:)


Donderdag had Jasmijn een onverwachte vrije dag (Haar functie viel uit). We hebben een dagje rustig aan gedaan. Lekker hard gelopen op t strand, boodschappen, en veel rondgehangen.
Vrijdag wel. We hadden besloten naar Spier (in Stellenbosch) te gaan. Daar is een Cheetah Park, waar we graag een keer heen wilde. Na lekker uitgeslapen te hebben zijn we vertrokken richting Stellenbosch. Na ongeveer 10 minuten rijden kwamen we er achter dat we geen van beide onze portomonee bij hadden. Omkeren dus en opnieuw proberen. Deze keer konden we wel doorrijden tot aan Stellenbosch. We gingen ervan uit dat "Spier" of "Cheetah Outreach" wel ergens aangegeven zou staan. Dit was niet het geval. Naar wat zoeken vonden we een soort VVV kantoor, wat open was, ofja, zou moeten zijn. Alle deuren en luiken waren gesloten. Uiteindelijk hebben we de weg gevraagd bij een hostel. Nu was het snel gevonden.
Het Cheetah park viel een beetje tegen. Er waren een paar Cheetah's in kooien. Je kon welpjes aaien. Dat kostte wel R220 per persoon. (toegang van de hele Cheetah Outreach was R5). We zijn dan ook snel doorgelopen naar de craftsmarket en Picnicarea. We hebben een broodje gegeten en zijn terug gegaan naar de auto om nog even door Stellenbosch te rijden. Er was een Summer in Stellenbosch Valley festival. Bij de eerste farm waar we stopte zat de eigenaar, klaar om 50 wijn-fanatiekelingen te ontvangen. In plaats daarvan waren alleen Jasmijn en ik er. Wat resulteerde in een lichtelijk ongemakkelijk gesprek, waarna we snel de auto in gesprongen zijn en door gereden zijn naar de volgende boerderij. Ook daar stonden geen andere auto's, wat resulteerde in het besluit maar gewoon door te rijden, om nog optijd thuis te zijn om nog een hapje te kunnen gaan eten.
We hebben gegeten bij Moyo. Een Afrikaans restaurant met Afrikaans entertainment. Zo lopen de obers rond in Afrikaanse klederdracht, word er muziek gemaakt en kan je geschminkt worden. Een heel mooi en origineel aangekleed restaurant waar we (eindelijk!) Springbokjes geprobeerd hebben op aanraden van Cobie. Springbokjes zijn (heel lekkere) shotjes/shooters van Amarula (een soort baileys van vruchten, sommigen zullen de filmpjes van de zatte apen, olifanten en giraffes nog wel kennen, die vruchten dus) en Muntlikeur.

Morgen gaan we weer een berg beklimmen, we weten nog niet helemaal zeker of het Lions Head of Devils Peak gaat worden. Dat horen jullie dus nog:)

Groetjes,
Jasmijn en Raoul